W 2014 roku nosiła miano Europejskiej Stolicy Kultury. Ryga, bo o niej mowa, to 700-tysięczne miasto z dużą liczbą zabytków. Większość znajduje się w objętej ochroną UNESCO starej części i bez problemu możemy je poznać w ciągu jednego dnia. Stolica Łotwy to wielokulturowy ośrodek, a – co jest niezmiernie istotne – Łotysze nie stanowią większości obywateli. Turyści znający język rosyjski będą go zapewne używać częściej niż angielskiego. Głównym placem Rygi jest Plac Katedralny ze świątynią, którą możemy dziś podziwiać w postaci nadanej na przełomie XIX i XX wieku. Podczas remontu wymieniono m.in. kogutka ze szczytu wieży i odnowiono wnętrza. Można w nich zobaczyć piękne witraże, a także posłuchać trwającego ok. 30 minut koncertu na organach mających 7000 piszczałek. Bilet wstępu do Rīgas Doms (katedry) kosztuje 3 euro. Ze szczytu  wieży rozciąga się wspaniały widok na całe miasto.

Ryskie koty

Linz nie może konkurować z Wiedniem pod względem atrakcji turystycznych, ale posiada sporo atutów. To miasto astronoma Johanna Keplera, ośrodek, w którym powstało wiele dzieł Mozarta, i miejsce, w którym można zwiedzić Muzeum Przyszłości. Każdego roku w austriackim mieście Linz odbywa się festiwal Ars Elektronica, przyciągający z całego świata artystów  tworzących swoje prace w cyfrowych technologiach. W trakcie imprezy są przyznawane nagrody Prix Ars Electronica w siedmiu kategoriach, w tym w dziedzinie animacji komputerowej i muzyki elektronicznej.

Ars Electronica Center - Linz

Z czym kojarzy się Stavanger? Z Europejską Stolicą Kultury 2008, czy może z ciężką muzyką metalową? Ze świetnymi warunkami do uprawiania sportów zimowych? A może z fiordami, które zdobędzie tylko naprawdę odważny turysta?. Im zimniej i bardziej biało w jakimś rejonie świata, tym mroczniejsze istoty można tam spotkać. Bardzo pasuje to do północy Europy, skąd pochodzi duża część zespołów black-, death- czy choćby folkmetalowych. Dobrym przykładem jest norweskie miasto Stavanger, w którym narodziły się grupy takie jak Sirenia i Theatre of Tragedy, Kvelertak i Gehenna.

Mocne brzmienia Stavangera

„...ludzie hodują pięć tysięcy róż w jednym ogrodzie... i nie znajdują w nich tego, czego szukają...” Czy autor jednych z najsłynniejszych cytatów o różach (a raczej o pewnej konkretnej Róży) wypowiedziałby te słowa, gdyby odwiedził rosarium w Göteborgu?. W samym sercu Göteborga, w bliskim sąsiedztwie Kungsportsavenyen, znajduje się ogromna atrakcja turystyczna. Jest olbrzymia zarówno jeśli chodzi o jej rozmiary, jak i o popularność, jaką cieszy się wśród odwiedzających szwedzkie miasto osób. To Trädgårdsföreningen (park miejski Związku Ogrodników w Göteborgu), jeden z najlepiej zachowanych dziewiętnastowiecznych parków w Europie. Jego fundatorem był szwedzki król Karol XIV Jan, a pomysłodawcą – Henric Elof von Normann, botanik-amator. Na nazwie niejeden połamie sobie język, ale i tak nikogo to nie odstrasza.

Róże Trädgårdsföreningen

Złoty, smukły, przyciągający wzrok z daleka swoją zgrabną sylwetką i kojarzący się z ambitną muzyką (m.in. jazzem) saksofon narodził się w niedużym belgijskim mieście niedaleko granicy z Francją – Dinant. Leżące w południowej Belgii miasto Dinant wielokrotnie ucierpiało z powodu swojej strategicznej lokalizacji. Dla turystów jego położenie przy rzece Mozie to ogromny atut, zwłaszcza gdy spojrzeć na katedrę, przepięknie odznaczającą się na szarości skalnego bloku, oraz rządek radośnie kolorowych kamienic odbijających się w wodzie. Niestety w przeszłości miasto często pełniło funkcję pola bitewnego, padało także ofiarą grabieży. Raz nawet zostało spalone, a jego mieszkańcy – utopieni.

Szum szarych kamieni w belgijskim Dinant

Side to zlokalizowana między Alanyą a Antalyą turecka miejscowość będąca niegdyś rybacką wioską. Jest nie tylko lubianym kąpieliskiem Morza Śródziemnego, lecz również antycznym ośrodkiem z dobrze zachowanymi ruinami z czasów hellenistycznych i rzymskich.

Bezgłowe posągi Side

Czy na sali jest ktoś, kto nie wie, że w Polsce też mamy wulkan? Określa się go „Śląską Fudżijamą”, a oficjalnie zwie się Ostrzyca Proboszczowicka. To leżący w okolicach Złotoryi najwyższy szczyt na Pogórzu Kaczawskim, liczący 499 m n.p.m. Najprawdopodobniej w przeszłości Ostrzyca Proboszczowicka mierzyła kilkaset metrów więcej niż obecnie. Do dzisiejszych czasów zachował się twardy „rdzeń” góry, złożony z neku wulkanicznego, zaś słabsze warstwy (m.in. tufy czy popioły wulkaniczne) zostały pokonane przez erozję.

Na polskim wulkanie

Nazwa&nbsp; Troki pochodzi od słowa „trakas”, co oznacza „drogę wyciętą w lesie”. Co prawda miasto otaczają lasy – i to bardzo bujne – jednak głównym akcentem trockiego krajobrazu są jeziora. Na jednym z nich mieści się zamek będący wizytówką Litwy. Jeszcze długo po przeniesieniu stolicy państwa litewskiego do Wilna Troki były rezydencją wielkich książąt litewskich. Współcześnie to ważny ośrodek kulturalny i centrum turystyczne cieszące się dużą popularnością. Każdego roku odwiedzają je tysiące turystów chcących poznać atrakcje Litwy, w tym najsłynniejszy architektoniczny zespół obronny kraju.

Kraina 32 jezior - Troki

Najbardziej utalentowanym artystą jest Matka Natura. Nikt nie pokona jej geniuszem, nikt nie dorówna kunsztem. Na całym globie kryją się dowody na jej kreatywność i zamiłowanie do mieszania barw w fantastyczne kompozycje. Odnajdziemy je, między innymi, w sercu nowozelandzkiej Wyspy Północnej. W odległości ok. 27 km od Rotorua, miasta leżącego nad jeziorem o tej samej nazwie, rozciąga się Wai-O-Tapu, obszar pełen źródeł termalnych i tryskających w powietrze gejzerów. W języku Maorysów nazwa tego aktywnego geotermicznie rejonu oznacza „Święte Wody”.

Kolory Wai-O-Tapu

Zimowy wyjazd na narty często kojarzy się z wypoczynkiem w Austrii, Słowacji czy Szwajcarii. Tymczasem Francja ma również wiele do zaoferowania w zakresie ośrodków narciarskich. W kraju tym działa ponad 400 świetnie zorganizowanych ośrodków dla miłośników sportów zimowych, położonych zarówno w Alpach, jak i w Pirenejach, Wogezach, Masywie Centralnym i Jurze. Sezon we francuskich Alpach trwa od grudnia do kwietnia, jednak największej liczby turystów można spodziewać się w lutym i marcu.

Na narty? Tylko w Alpy!

Położony w północno-zachodniej Austrii Salzburg to ważny ośrodek kulturalny, centrum sportów zimowych oraz miejsce narodzin jednego z najsłynniejszych europejskich kompozytorów – ojca Requiem d-moll, Wolfganga Amadeusza Mozarta. To także ważne miejsce na kulinarnej mapie Austrii. Austriacka kuchnia zauroczyła już niejednego smakosza, co zresztą nie jest wcale dziwne, zważywszy na jej różnorodność. Czy to prosta, skromna Gugelhopf, czyli babka oprószona cukrem pudrem leciutkim niczym pierwszy śnieżek, czy to bardziej wykwintny Mohr im Hemd, czyli „murzynek w koszulce”, rozkosznie wilgotny od czekolady i przykryty czapeczką bitej śmietany – na samą myśl leci ślinka. Do tego filiżanka mocnej czarnej kawy i można zapomnieć o Bożym świecie. Gdzie warto zawitać na taki deser, będąc w Salzburgu? Przy Starym Rynku mieści się Café Tomaselli, najstarsza nie tylko w tym kraju, ale i w całej Europie Zachodniej kawiarnia. Początki jej działalności sięgają XVIII wieku, a wśród gości zasiadających przy jej stolikach można wymienić Reinhardta, Haydna i samego Mozarta.

Na kawę do Salzburga

Na duńskiej wyspie Fionii mieści się Odense, stary ośrodek z piękną katedrą, licznymi muzeami i jeszcze liczniejszymi terenami zielonymi. Urodził się w nim autor Brzydkiego Kaczątka oraz twórca Czterech Temperamentów. Bracia Grimm tworzyli baśnie okrutne, z kolei Hans Christian Andersen – smutne. Któż nie współczuł zziębniętej i głodnej dziewczynce, która snuła się w sylwestra po ulicach, próbując sprzedać choć paczkę zapałek? Kto nie zadumał się nad nieszczęśliwą miłością ołowianego żołnierzyka i papierowej panienki? Czytelnicy baśni Andersena nauczyli się inaczej patrzeć na rzeczy stare i zepsute, na przedmioty tylko pozornie martwe.

Ciekawe miejsca

Ryskie koty