Ken.G

W odległości ok. 250 kilometrów od granicy z Polską znajduje się Eger, węgierskie miasto słynące z wysokiej jakości wina. Jesienią powietrze pachnie w nim wyjątkowo, wtedy bowiem zbliża się okres winobrania, świętowany zarówno przez mieszkańców, jak i tłumnie odwiedzających miasto turystów. Znakiem rozpoznawczym Egeru, jego symbolem, jest widoczna z daleka twierdza. Bez względu na to od której strony wjeżdżamy do miasta, ją ujrzymy jako pierwszą. Solidne, wysokie mury rozłożone na stromym wzgórzu przykuwają wzrok turystów.  To dzięki zamkowi miasto dało radę obronić się w XIII wieku przed najazdami wrogich wojsk – od tego czasu egerska twierdza jest dla Węgier tym, czym dla Polaków Częstochowa.

Węgierska jesień winem pachnąca

Piękno duńskich jezior i wzgórz chwyta za serce nie tylko romantyczne dusze. W takim otoczeniu można wspaniale wypocząć, podładować baterie i wyciszyć się – dlatego ten nieduży, uroczy kraj lubią odwiedzać zarówno miłośnicy przyrody, jak i osoby przemęczone, przytłoczone zabieganą rzeczywistością, pragnące złapać oddech i odnaleźć wewnętrzną równowagę. Mówiąc o urodzie duńskich pejzaży, trudno nie poruszyć tematu Søhøjlandet, krainy wzgórz i jezior okalających Silkeborg, miasto leżące na Półwyspie Jutlandzkim, w centralnej części kraju. Region jest uważany – i słusznie – za jeden z najpiękniejszych w Danii. Zdominowany przez krajobrazy jezior i rozległych lasów, poprzetykany gdzieniegdzie wysokimi wzniesieniami (w tym należącym do najwyższych w kraju Himmelbjerget), otulony smugą najdłuższej duńskiej rzeki (Gudenå), zachwyca spokojem. Mieszkanie tutaj jest luksusem, dosłownie i w przenośni – możliwość cieszenia się tak bliskim kontaktem z przyrodą wiąże się z wysokimi kosztami życia. Wystarczy zresztą spojrzeć na piękne rezydencje rozlokowane nad jeziorem Brassø czy w miejscowości Sejs. Co nie zmienia faktu, iż niejedna osoba, wybierając miejsce na wakacje w Danii, wybierze właśnie ten region.

Wycieczka do Silkeborga w Danii

Austriacki Tyrol od lat przyciąga tłumy turystów, niezależnie od pory roku. Od grudnia z różnych zakątków kontynentu zjeżdżają do niego pasjonaci narciarstwa, snowboardu i pozostałych sportów zimowych, natomiast latem odwiedzają go miłośnicy wędrówek górskimi szlakami, cieszenia się naturą, surowym, przeraźliwie czystym powietrzem oraz urodą zielonych łąk. Na kempingu w Tyrolu łatwo odzyskać siły po długim, wypełnionym pracą roku – taki urlop szybko naładuje nasze baterie. Jednym z najpiękniejszych regionów Tyrolu jest dolina Pitztal, która otula się niczym gigantyczna kołyska wokół koryta rzeki Pitze. Jest położona w Alpach Ötztalskich, ciągnie się na przestrzeni ok. 40 km na południe od doliny Innu. Jej głównymi ośrodkami są: St. Leonhard im Pitztal, Jerzens, Wenns oraz Arzl im Pitztal. Z wszystkich wymienionych miejscowości łatwo dojechać do siedziby powiatu, Imst. Dolina jest znana głównie z kompleksu ośrodków narciarskich na lodowcu Pitztal (Pitztaler Gletscher), ale każdy – nie tylko narciarze – znajdzie w niej najlepszą dla siebie opcję spędzenia wolnego czasu. To wspaniałe miejsce na nordic walking czy rodzinne wycieczki krajoznawcze, a także ogromne pole do popisu dla miłośników pokonywania ekstremalnych szlaków bądź amatorów wspinaczki alpejskiej. Osoby spragnione pejzaży górskich będą usatysfakcjonowane zarówno widokami, jak i łatwością dostępu do nich, co jest zasługą kolei górskich kursujących do Hochzeiger czy Rifflsee.

Cztery pory roku Imst

Pireneje Atlantyckie, zwane także Pirenejami Zachodnimi, to piękny departament leżący w południowo-zachodniej części Francji. Tworzy go historyczna prowincja Béarn oraz francuska część Kraju Basków, zaś jego prefekturą jest miasto Pau. Jako transgraniczne pasmo znajdujące się na pograniczu Hiszpanii i Francji, Pireneje Atlantyckie stanowią sporą turystyczną atrakcję – mocny punkt na mapie Europy dla każdego miłośnika surowej przyrody i aktywnego wypoczynku. Niektórym pasmo przypomina nieco Alpy (przez wzgląd na wapienne granie i głębokie doliny), a wśród licznych atutów regionu można wymienić bujność lasów oraz liczbę ogólnodostępnych schronów i bacówek. Nie sposób pominąć przy tym swobody biwakowania  i rozpalania ognisk. Turysta, który zdecydował się na spędzenie wakacji w Pirenejach Atlantyckich, poczuje się w pełni zespolony z naturą. Zarówno francuska, jak i hiszpańska część pasma jest zróżnicowana pod względem geologicznym oraz biologicznym. Na północy przeważają lasy liściaste, z których wiele cechuje się pierwotnym charakterem – można spotkać w nich ostatnich przedstawicieli pirenejskich niedźwiedzi. Z kolei południowa część, z racji na lepsze nasłonecznienie, jest porośnięta większą liczbą gatunków ciepłolubnej flory, a wśród drzew dominują iglaste. W porównaniu z częścią północną jest tu również więcej pastwisk. Wioski rozlokowały się u podnóża gór oraz w dolnych częściach dolin. Główny ruch turystyczny skupia się pod przełęczami Pierre Saint Martin (ośrodek Arette la Pierre Saint Martin) oraz Somport (ośrodek Candanchu). W pozostałych częściach regionu jest raczej niewielki, dzięki czemu zwiedzający mogą cieszyć się komfortowym kontaktem z przyrodą. Minusem wędrówek po tym paśmie jest słabe oznakowanie tras, co może stanowić trudność dla niedoświadczonych turystów, podobnie jak brak drogowskazów na niektórych skrzyżowaniach szlaków.

Pireneje Atlantyckie - skarb (dwóch) narodów

Wydawać by się mogło, że trudno konkurować o turystów, będąc jedyną w kraju prowincją bez dostępu do morza. Tymczasem hiszpańska Lleida, leżąca w zachodniej części Katalonii, nie musi się wstydzić, że nie ma czym nadrabiać. Bo ma, a i owszem. Położenie prowincji Lleida stanowi duży atut dla turysty pragnącego intensywnie zwiedzać atrakcje Hiszpanii. Co możemy powiedzieć o jej stolicy? Lleida (Lérida) nie jest tak znana i popularna jak Saragossa, nie mówiąc o Barcelonie, natomiast bardzo szybko się rozwija. Rozłożona na brzegach rzeki Segre, jest ważnym ośrodkiem naukowym i handlowym, ponadto posiada dobre połączenia kolejowe. Po wypoczynku w Barcelonie turyści często przejeżdżają przez Lleidę w drodze w głąb Półwyspu Iberyjskiego. Do głównych atrakcji miasta należą dwie katedry – pochodząca z XIII wieku Catedral de la Seu Vella, z wysoką wieżą i dziedzińcem z 17 ogromnymi łukami oraz nowsza, barokowa Catedral Nueva. Nie robi takiego wrażenia jak górująca nad Lleidą starsza świątynia, ale ją również warto zobaczyć. Stare miasto oplata wzgórze z widoczną z daleka Catedral de la Seu Vella i przytula się do prawego brzegu rzeki. Równolegle z Segre biegnie reprezentacyjna ulica handlowa – Carrer Major, z kolei po drugiej stronie rzeki leży dzielnica Cappont, w której znajduje się nowy kampus uniwersytecki. Spacerując ulicami Lleidy, warto przyjrzeć się starożytnej bramie do miasta, zamkowi Gardeny, zbudowanemu przez templariuszy , a także budynkowi magistratu, czyli wzniesionemu w romańskim stylu pałacowi Paerii. W odległości ok. 27 km znajduje się Belaguer, ciekawa miejscowość z arabską i żydowską dzielnicą, zamkiem hrabiów Urgel oraz gotyckimi świątyniami. Przyjemnie się w niej zgubić w plątaninie ciasnych średniowiecznych uliczek.

W sercu Katalonii - Lleida

Zazwyczaj zwiedzanie muzeów brzmi niezbyt interesująco w uszach dzieci i młodzieży. Cóż bowiem może być ciekawego w spacerach po salach wypełnionych przedmiotami, których nie można dotknąć i wsłuchiwaniu się w (nierzadko) monotonny głos przewodnika? Jest takie miejsce, w którym wycieczka w przeszłość nie tylko nie jest nudna – wciągnie każdego malucha, gwarantując mu wspaniałą przygodę. To miejsce nie jest wcale daleko, czeka na małych gości tutaj, w Polsce, w Malborku. Wyobraźcie sobie wyprawę po średniowiecznym zamczysku, w którym setki lat temu mieszkał wielki mistrz krzyżacki wraz z rycerzami. Na początku otrzymujecie specjalne rycerskie kaptury oraz woskowe tabliczki. Zapisane na nich litery stworzą łacińską sentencję, którą na końcu podróży trzeba będzie przetłumaczyć na język polski. Podczas wyprawy spotkacie damę z harfą, mincerza i bursztynnika, a podążać macie za przewodnikiem przebranym w starodawny strój. Odkrycie tajemnicy zamku nie będzie łatwe – w wykonaniu zadania przeszkadza błazen, próbujący rozproszyć waszą uwagę. Pod koniec wędrówki spotkacie Wielkiego Mistrza i rycerzy zakonnych, a także otrzymacie specjalny certyfikat, dowód bycia odkrywcą tajemnic zamkowych. Czyż taka wycieczka nie brzmi atrakcyjnie? Nijak nie kojarzy się z przesuwaniem się noga za nogą od sali do sali – wręcz przeciwnie, trasa „Tajemnice Zamku Malbork” budzi duże zainteresowanie zwiedzających. To zupełnie inny sposób na zapoznanie się z historią, a także możliwość sprawdzenia się w strzelaniu z kuszy i łuku czy celności w rzucie włócznią i toporem. Chętnych jest więcej niż miejsc, więc nie może dziwić, że w okresie, w którym jest organizowana (1 maja – 30 września) tworzą się długie kolejki. W trasę można udać się codziennie prócz poniedziałku, w godzinach 10:00 i 11:30. Po opuszczeniu wnętrz zamku warto udać się do pobliskiej Żuławskiej Wioski Ceramicznej, gdzie w jednym z punktów Rzemiosła Artystycznego można się przekonać czy łatwo własnoręcznie ulepić coś z gliny. Podczas warsztatów istnieje możliwość pozostawienia malucha pod opieką instruktora.

Rodzinna wycieczka do Malborka

Węgierskie trasy rowerowe zadowolą każdego cyklistę. Jest ich dużo i prowadzą przez przepiękne rejony – jako przykład może posłużyć choćby szlak wokół Balatonu bądź Szombathely, wzdłuż Cisy czy Dunaju, trasa Kaposvár-Siklós czy wreszcie EuroVelo, stanowiąca część Europejskiej Sieci Tras Rowerowych. Zdecydowana większość szlaków ciągnie się przez stosunkowo łatwe do pokonania tereny równinne czy nieduże wzniesienia, więc wystarczy tylko piękna pogoda i trochę chęci, by wybrać się na rodzinną wycieczkę po Węgrzech. Atrakcyjną trasą jest również szlak Budapeszt-Velence, a i sam Budapeszt zachęca do sprawdzenia jego ciekawych punktów na dwóch kółkach. Przy najważniejszych atrakcjach turystycznych i w centrum miasta wyznaczone są specjalne pasy na ulicach oraz ścieżki rowerowe. Dwuślad jest niezmiernie istotnym środkiem transportu w Budapeszcie, co potwierdza choćby fakt, iż w mieście dwa razy w roku odbywają się przejazdy Masy Krytycznej, a w ostatni piątek miesiąca – przejazd zwany „masą minimalną”. Dzięki bogatej ofercie budapesztańskich wypożyczalni każdy znajdzie swój idealny pojazd. Pomocą służy m.in. Zebra Bikes, wypożyczalnia z gamą usług dla rodzin z dziećmi (rowery dla maluchów, rowery z przyczepkami, foteliki dziecięce etc.), BikeBase czy Budapest Bike, gdzie możemy wypożyczyć tandem.

Węgry na rowerze

Gdyby poprosić przeciętnego turystę o wskazanie atrakcyjnych rejonów na kemping w Polsce, zapewne na jego liście znalazłby się obszar nad morzem, w górach bądź na Mazurach (kolejność dowolna). Raczej zdziwiłby się, gdyby usłyszał, że wiele ciekawych punktów znajdzie na Śląsku. Ale przeciętnemu turyście można to wybaczyć – i można też wskazać mu miejsca, o których istnieniu być może nie słyszał i pozostaje mu teraz żałować, że poznał ich piękno tak późno. Takim miejscem są m.in. Tarnowskie Góry, otoczone zbiornikami wodnymi i lasami miasto na skraju metropolii śląskiej.

Miasto Gwarków - Tarnowskie Góry

Dzięki lokalizacji w południowo-zachodniej części kraju Akwitania kusi turystów zarówno plażowaniem nad Atlantykiem, jak i górskimi wycieczkami po Pirenejach. Jest ważna dla chrześcijan, licznie pielgrzymujących do Lourdes, słynnego sanktuarium. Nie będą się w niej nudzić miłośnicy pokazów sportowych. No i, jak przystało na Francję, zachwyca koneserów wina – to właśnie tu leży region, w którym znajduje się ok. 8000 posiadłości winiarskich (château), czyli znany na całym świecie Bordeaux. Opowieść o Akwitanii możemy rozpocząć od kuchni, której istotnym akcentem są szparagi – z racji, że region słynie z ich uprawy. Menu lokalnych restauracji wypełniają potrawy z ryb i owoców morza. Do godnych uwagi dań należy m.in. sola w winie z owocami morza, małże po marynarsku czy minóg w warzywach. Popularnym posiłkiem, serwowanym w praktycznie każdej knajpce, jest puree z dorsza z oliwą i mlekiem – brandade. Przypadnie do gustu osobom lubiącym mocno słone potrawy. Kuchnia Akwitanii bazuje na mięsiwie. Co napotkamy, przeglądając kartę dań? Niewątpliwie pieczoną jagnięcinę z tymiankiem, cielęce sznycle z truflami czy sztandarowe danie regionu, czyli antrykot bordoski. Turysta, który zapragnął spędzić wakacje na&nbsp;kempingu we Francji i poznać ten kraj od kulinarnej strony, z pewnością poświęci dużą uwagę winom. Akwitania chlubi się Bordeaux, w którym każdego roku wytwarza się ok. 850 mln butelek wina. Białe, czerwone, słodkie, wytrawne – znajdziemy tu wszystkie rodzaje, na każdą kieszeń, spełniające wymagania każdych kubków smakowych.

Akwitańska przygoda

Pula to największe na półwyspie Istria miasto oraz jeden z najbardziej popularnych (szczególnie wśród turystów z Polski) chorwackich kurortów. W odległej przeszłości miała istotne znaczenie wojskowo-handlowe w basenie Morza Śródziemnego – nie tylko należała do grupy istotnych pod względem strategicznym miast rzymskich, cieszyła się również mianem jednego z najpiękniejszych. Jej pozycję obaliła dopiero Wenecja ze swoim dynamicznie rozwijającym się portem. Pula chlubi się zasłużoną opinią wyjątkowo urodziwego miasta, nie tylko w północnej części Chorwacji, lecz w całym kraju. Jest nazywana chorwackim Rzymem przez wzgląd na położenie na siedmiu wzgórzach, a także z powodu swojej największej atrakcji – zabytkowego amfiteatru. Jest trzecim pod względem wielkości tego typu obiektem na świecie (po Koloseum i Arenie we francuskim Nîmes). Co ciekawe, marmurowa budowla dotrwała do dzisiejszych czasów w o wiele lepszym stanie niż rzymski zabytek. Tuż obok znajduje się duży parking – jeżeli planujemy wycieczkę do Chorwacji samochodem, w Puli najlepiej zaparkować go właśnie na nim.

Chorwacki Rzym – Pula

Levanto to atrakcyjne miasteczko leżące we włoskiej prowincji La Spezia. Dzięki swoim niewielkim rozmiarom zapewnia zarówno mieszkańcom, jak i odwiedzającym je turystom możliwość spokojnego wypoczynku. Nie każdy wie, że miejscowość słynie z najsilniejszych fal w całych Włoszech, sprawiających, że czasem nie jest tu wcale tak cicho. Levanto mieści się w odległości ok. 60 km od Genui, natomiast od stolicy prowincji, miasta La Spezia, dzieli je dystans ok. 20 km. Posiada ładną, rozległą zatokę, częściowo chronioną od południowej strony. Jak na ironię, stanowiący tarczę przed atakami morskiego wiatru jęzor lądu jest jednocześnie przyczyną powstawania silnych fal, wysokich nieraz na 3-4 metry. Tworzą się głównie w centralnej części wód zatoki – jej sercu. Rozgniewane fale są łakomym kąskiem dla śmiałków, którzy przyjeżdżają tutaj zmierzyć się z żywiołem i, niczym dzikiego rumaka, spróbować ujarzmić jedną z nich za pomocą deski surfingowej bądź żagla. W okresie powstawania najsilniejszych fal surferzy zjeżdżają się do Levanto z całej Europy. Sporo osób planujących spędzić&nbsp;aktywny urlop na&nbsp;kempingu we Włoszech&nbsp;bierze pod uwagę ten fragment liguryjskiego wybrzeża również dlatego, że woda jest tutaj ciepła i bardzo czysta. Nie można zapomnieć przy tym o atutach na lądzie. Levanto może się pochwalić długą, piaszczystą plażą oraz dużą ilością zieleni – okoliczne tereny gęsto porastają drzewa oliwne i sosny.

Levanto – tam, gdzie fale uderzają najmocniej

Słowenia wciąż przez niektórych jest traktowana jako most czy łącznik pomiędzy krajami, swoista przelotówka do ciekawszych miejsc. Niesłusznie, ponieważ sama oferuje sporo atrakcji – i to w korzystnych cenach. Należą do nich m.in. pyszne białe wina, olej z pestek dyni, a także kąpiele w gorących źródłach i iście toskańskie widoki. W północno-wschodniej części kraju, tuż przy granicy, leży Prlekija – region, którego sercem jest miasto Ljutomer. Ciągnie się od rzek Drawy i Mury, od miejscowości Gornja Radgonja do Ormož. To królestwo białego wina, malowniczy obszar pokrytych winnicami pagórków, który wielu osobom przypomina Toskanię. Urlop w Słowenii, szczególnie w tej części, będzie się równał odwiedzaniu winiarni, poznawaniu smaków lokalnego jedzenia i nawiązywaniu kontaktów z mieszkańcami. Charakteryzuje ich otwartość i towarzyskość, cechy, które – według legend – na równi z winem przyczyniły się do zmiany planów pierwszych apostołów. Zamiast iść dalej i głosić Ewangelię, woleli zostać tutaj i uprawiać winorośl. Nie bez powodu wioska, której okolice uznawane są za najpiękniejsze winne pejzaże Słowenii, nosi nazwę Jeruzalem. Przykuwa wzrok czerwienią dachów wznoszących się ponad domami z kamienia oraz błyskiem fasad świątyń, zdobiących wzniesienia. Jeżeli przyjedziemy do Słowenii wiosną, warto odwiedzić gminę Veržej, rozciągającą się na prawym brzegu Mury. Szczególnie zachwyca w miesiącach budzenia się przyrody do życia, pokrywając się dywanami białych narcyzów. Turystom Prlekija kojarzy się z charakterystycznym elementem krajobrazu, noszącym nazwę klopotec. To drewniana konstrukcja przypominająca wyglądem wiatrak, a jej rolą jest odstraszanie ptactwa od plantacji winorośli.