Ken.G

Z czym kojarzy się szkło awenturynowe? Egzotyczna dla niektórych nazwa nie ma bynajmniej nic wspólnego z Adwentem – jest określeniem szkliwa, które wynaleziono na włoskich wyspach Murano, tworząc je niejako przez przypadek („per aventura”). Do stopionej masy szklanej dostały się opiłki metali, co nadało szkłu wyjątkowy błysk. Inna nazwa pięknego syntetyku to kamień tysiąca słońc, złotoczerwony nazywany jest „piaskiem pustyni”, natomiast ciemnoniebieski „nocą Kairu”. Prawda, że romantycznie? Jak przystało na dzieło Włochów.

Szklane wyspy Murano

Leżący w południowej część Francji region Midi-Pyrénées kojarzy się z zielenią parków (jego teren obejmuje Pirenejski Park Narodowy oraz trzy mniejsze parki regionalne) i szczytami łańcucha górskiego Pirenejów. Jego stolicą jest piękna Tuluza, studencki ośrodek nazywany niekiedy różowym miastem przez wzgląd na lekko różowy odcień cegły, jaki można zobaczyć na elewacji wielu budynków. To budulec występujący tylko w tym regionie. Podczas wycieczki po Midi-Pyrénées poza Tuluzą warto poznać pozostałe miasta regionu. Ważnym ośrodkiem jest Cauterets, oblegany zwłaszcza w lecie. To świetny punkt wypadowy do okolicznych lasów, nad jeziora czy rzeki. Ponadto jest ośrodkiem narciarstwa oraz uzdrowiskiem. Ok. 32 km dzieli go od Lourdes i granic Pirenejskiego Parku Narodowego. Kolejne ciekawe miasto to Montauban, które w 2015 roku zaklasyfikowano jako „Ville d’art et d’histoire”.

Podróż do zielonej Francji

Leżące w Austrii, w kraju związkowym Salzburg, jezioro Zeller See skupia wokół siebie popularne ośrodki turystyczne. Na ich czele stoi Zell am See, miasto będące siedzibą powiatu o tej samej nazwie. To drugie co do wielkości miasto powiatu (po Saalfelden am Steinernen Meer). Jest przepięknie położone, po wschodniej stronie otaczają je Alpy Kitzbühelskie, po południowej Wysokie Taury, zaś na północnym wschodzie Alpy Salzburskie. Zaledwie 30 km dzieli je od najwyższego szczytu kraju, Grossglocknera (3798 m n.p.m.). Drugie tyle – od Salzburga.

Alpy odbite w Zeller See

Sława Wiecznego Miasta każdego roku przyciąga do niego tysiące turystów. Niekiedy – zwłaszcza w wyjątkowo upalne dni lata – tłumy przelewające się ulicami Rzymu potrafią zmęczyć na tyle, że zarówno sami mieszkańcy, jak i zwiedzający pragną z niego uciec. W poszukiwaniu cienia i ochłody, popychani chęcią uniknięcia tłoku, docierają ok. 40 km na północ od Rzymu, gdzie nad jeziorem Bracciano leży noszące tę samą nazwę miasteczko. Jak na swoje niewielkie rozmiary, Bracciano ma bogatą historię. Nie do końca wiadomo kiedy i w jakim celu powstało, według jednej z teorii było antyczną osadą przy via Clodia, drodze rzymskiej o dużym znaczeniu. Prawdopodobnie było też punktem obrony szlachty przed Saracenami (X w.), a w XIV w. przeszło w ręce władz kościelnych. Stulecie później stało się schronieniem papieża Sykstusa IV, który uciekł z Rzymu przed zarazą. Jak głosi legenda, zabudowa miasta, którą możemy dziś podziwiać, jest tylko niewielkim fragmentem – główna część Bracciano kryje się pod taflą jeziora. Współcześnie miasteczko jest enklawą zieleni i spokoju, przyciągającą osoby poszukujące wytchnienia i odprężenia. Jezioro, nad którym leży, narodziło się w wyniku połączenia kilku wygasłych wulkanów. Jego głębokość dochodzi do 165 metrów, a na brzegach występują gorące źródła. Jest otoczone dużą ilością zieleni – wokół niego utworzono regionalny park przyrody (Parco Naturale Regionale di Bracciano – Martignano). Przy jeziorze znajduje się kilka miejscowości wypoczynkowych: poza największym, Bracciano (z dzielnicą turystyczną przy wybrzeżu) mieści się przy nim również Trevignano Romano oraz Anguillara Sabazia. Osoby, które spędzają urlop w Bracciano, mogą wybrać się na wycieczkę wokół jeziora, poznać wymienione miasteczka oraz utworzone w ich pobliżu plaże.

Wakacje nad brzegiem Bracciano

Ci, którzy chcą poznać Chorwację od jej surowej, „dzikiej” strony, będą zapewne planować urlop objazdowy bądź wypoczynek w miejscach, które nie uległy zbytniemu skomercjalizowaniu. Przez „zwiedzanie” mają na myśli podziwianie poszarpanego wybrzeża z masą zakątków trudno dostępnych dla turystów, a także przejazd przez obszary, które nie znajdują się na szczycie krajowych atrakcji. Co nie równa się oczywiście temu, że atrakcyjne  nie są. Z pewnością pięknych i kuszących zakątków nie brak na wyspie Krk, z każdym rokiem coraz bardziej popularnej wśród turystów, na szczęście jednak wciąż nie zatłoczonej. Dobrym przykładem ciekawego, choć niedocenianego punktu wyspy jest miasteczko Omisalj.

Podróż przez Krk

Podczas poznawania kolejnych atrakcji Słowenii znajdziemy szereg miejsc, w których przeplatają się ze sobą wpływy różnych kultur. Dzięki temu, że zamieszkują ją przedstawiciele wielu narodów, można odnieść wrażenie, że to właściwie kilka państw w jednym. Nie może to jednak dziwić, zważywszy na burzliwą przeszłość kraju będącego współcześnie najbardziej zamożnym spośród wszystkich krajów byłej Jugosławii. Dobrym przykładem zróżnicowania kulturowego jest Lendava, w której mieszkają obok siebie trzy narody, a gmina jest oficjalnie dwujęzyczna.

Lendava – w zdrowym ciele zdrowy duch

Druga pod względem wielkości wyspa Włoch, przystanek w połowie drogi między Europą a Afryką, ma do zaoferowania podmokłe rejony przyciągające miłośników przyrody (i rowerzystów), ponad 1800 km linii wybrzeża o przeróżnych, najbardziej fantazyjnych formach, a także pozostałości dawnej cywilizacji, która upatrywała w wodzie moc leczenia nie tylko ciała, lecz również duszy. Mowa o sercu Morza Śródziemnego, otoczonej szmaragdowymi wodami Sardynii. Stolica Sardynii i jednocześnie największy ośrodek wyspy, Cagliari, to piękne miasto, do którego współcześnie można łatwo dotrzeć np. tanimi liniami lotniczymi z Krakowa. Przepięknie zlokalizowane w Zatoce Aniołów, gwarantuje udany urlop zarówno amatorom wylegiwania się na plażach, jak i turystom lubiącym aktywne spędzanie czasu. Planując zwiedzanie Cagliari, warto wziąć pod uwagę wejście na Monte Urpinu, z której rozpościera się wspaniały widok na całe miasto i okolicę. W samym kurorcie nogi prędzej czy później zaprowadzą nas do Castello, Starego Miasta, gdzie znajdują się atrakcje takie jak np. Wieża Słonia czy kilka muzeów z ciekawymi ekspozycjami. Największe zainteresowanie zwiedzających budzą znaleziska z czasów cywilizacji nuorskiej (w tym posągi Bogini Matki), które można zobaczyć w Narodowym Muzeum Archeologicznym. Gdyby ktoś chciał poznać lepiej historię tajemniczych Nuragijczyków, podczas wycieczek po Sardynii napotka niejedną świętą studnię oraz tzw. nuragi, w które obfituje zwłaszcza środkowa część wyspy, okolice Paulilatino. Studnie prócz pozyskiwania wody służyły jako miejsce modłów i – według jednej z teorii – jako źródła energii. Z kolei nuragi to wieże zbudowane nad kamiennym ołtarzem. Jedną z najlepiej zachowanych, Su Nuraxi, znajdziemy niedaleko Barumini.

Sardynia na kwaśno i na słono

Opowieść o Florencji jest jak tort – nie sposób zjeść całego, trzeba ograniczyć się do jednego kawałka, a i ten jeden bywa słodki aż do bólu zębów. Stolica Toskanii jest tak bogatym turystycznie, kulturalnie i historycznie miastem, że nie da się wymienić wszystkich jego atrakcji bez długiego wykładu. Bo czemu poświęcić uwagę temu zabytkowi, a pominąć ten? Dlaczego przeprowadzić czytelnika przez te place, a o tych nie wspomnieć? I kolebka włoskiego renesansu może stać się tematem opowieści wijącej się niczym wstęga przez wiele godzin, czasem aż do drzemki słuchaczy.

Jeden kawałek tortu, czyli smakujemy Florencję

Półwysep Babin Kuk znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie starej części Dubrownika. Każdego roku odwiedzają go tysiące turystów przyciągniętych szeregiem możliwości aktywnego wypoczynku. Lubią go też ci, którzy chcą po prostu odpocząć w jednym z najbardziej zielonych rejonów przy mieście uważanym za najchętniej odwiedzany kurort Chorwacji. Osoby niezmotoryzowane mogą swobodnie przemieszczać się między półwyspem a pozostałymi częściami Dubrownika dzięki komunikacji miejskiej bądź wypożyczyć samochód w jednej z agencji.

Zielony Babin Kuk

Wybrzeże Wenecji Euganejskiej jest pełne atrakcji, z których najpiękniejszą i najbardziej znaną jest, oczywiście, sama Wenecja. Wraz z licznymi wysepkami tworzy przebogaty w cudne pejzaże region turystyczny w postaci półksiężyca laguny. Na południe od Wenecji leży kurort o nazwie Chioggia. Przez wzgląd na swoją urodę, koloryt oraz fascynującą atmosferę bywa nazywany Małą Wenecją. Przecinają go liczne wąskie uliczki, kanały i przerzucone ponad nimi mostki. Turyści, którzy chętnie odwiedzają miejscowość, z przyjemnością chłoną klimat typowego żeglarskiego miasteczka o bogatej przeszłości, z której do dzisiejszych czasów pozostało wiele śladów. Jednym z nich jest brama będącą częścią dawnych fortyfikacji – Porta Garibaldi. Wewnątrz możemy zobaczyć upamiętniającą przejazd papieża Piusa VII tablicę. Chioggia wyróżnia się dużym targiem rybnym, a przy jej przystani rozlokowały się liczne sklepy wędkarskie oraz tawerny. Na każdym kroku widać, jak istotną rolę w życiu mieszkańców pełni rybołówstwo. Najważniejsze zabudowania kurortu stoją przy Vena Canal, stanowiącym oś starej części miasta. Równolegle do niego przebiega Corso del Popolo, główna ulica zabytkowego centrum, kończąca się przy porcie placem o nazwie Piazzetta Vigo.

Mała Wenecja – Chioggia

Ardèche to francuski departament słynący z najstarszej w państwie winnicy oraz z dzieł sztuki jaskiniowej. Leży w południowo-wschodniej części kraju. Odkryta pod koniec ubiegłego stulecia grota Chauveta nie jest udostępniona turystom – rysunki naścienne mogą podziwiać wyłącznie naukowcy – nie zmienia to jednak faktu, że region jest smakowitym kąskiem dla poszukiwaczy wrażeń. Określenie „smakowity kąsek” w przypadku Ardèche jest jak najbardziej na miejscu. Leżący w regionie Rodan-Alpy departament słynie bowiem nie tylko z atrakcji, które można zobaczyć, lecz również z wyśmienitej kuchni i wybornego wina. Współcześnie produkty lokalnych winiarni są znane jako część drugiego po Bordeaux winnego regionu Francji – Côtes du Rhône. Wchodzące do niego winnice ciągną się po obu brzegach Rodanu pasem długim na 250 km. Ardèche, jako jeden z sześciu departamentów regionu, stanowi serce obszaru. Czego możemy skosztować po przybyciu do tego winnego raju? Na pewno warto zapoznać się z chateauneuf du pape z korzeniowo-przyprawową dominacją, a także z saint-joseph o cierpkim smaku owoców leśnych (czerwone), pachnącym irysem i różą (białe). Na uwagę zasługuje&nbsp; również czerwone cornas, bogate, choć dzikie, zdecydowanie nie dla każdego, a z pewnością nie dla amatorów delikatnych smaków. Ci powinni sięgnąć po lekkie, musujące białe saint-péray. Kuchnia Ardèche jest aromatyczna, barwna i bogata. Smakuje kasztanami – wśród dań regionu znajdziemy mocno ziołowe caillete z kasztanowym purée, wieprzowinę duszoną z kasztanami, kacze piersi z kaszką kasztanową oraz figami, nie zabraknie także kandyzowanych kasztanów. Przemierzając wioski Côtes du Vivarais (południowa część Rodanu), warto spróbować aromatycznej jajecznicy z truflami.

Kasztanowe zagłębie Francji – Ardèche

Jednym z ogromnych atutów Caorle jest jego lokalizacja – i nie chodzi tylko o piękno okolicy. Popularny włoski kurort znajduje się mniej więcej w połowie drogi między dwiema lagunami: pierwsza z nich okala Wenecję i jej wysepki, zaś druga łamie się w łagodne półkole przy Marano i Grado, zaczynając łuk przy Lignano Sabbiadoro. Bywa nazywana bliźniakiem Laguny Weneckiej. Caorle nie trzeba nikomu przedstawiać. Mimo dużego zainteresowania, jakim cieszy się wśród turystów, kurort nie zatracił swojego urokliwego charakteru i nie został „stłamszony” przez komercję, w odróżnieniu choćby od sąsiada, Lido di Jesolo. Jest świetnym miejscem na wypoczynek dla zakochanych par, spragnionych przygód singli, a także dla rodzin z dziećmi. Na kempingu w Wenecji Euganejskiej – regionie, w którym leży Caorle – przyjemnie spędzają czas zarówno plażowicze, mający zamiar błogo wylegiwać się na leżaku i łapać opaleniznę, jak i amatorzy wyciskania z każdego dnia maksimum wrażeń. Na pierwszych czekają szerokie, czyste plaże ze świetnie zorganizowaną infrastrukturą, na drugich – aquaparki. Romantycy mogą spacerować godzinami nadmorskimi bulwarami, przewędrować przez port jachtowy i skierować swoje kroki w stronę pięknie odrestaurowanej starej części miasta. Bez wątpienia Caorle to jeden z najładniejszych kurortów północnego wybrzeża Adriatyku.