To, co w Europie zostałoby uznane za luksus, w Stanach bywa zaliczane do klasy średniej. Przykład? Choćby przyczepa campingowa Fox Mountain 325 RKS podłączana najczęściej do potężnych pickupów, takich jak Ford F-350. Fox Mountain firmy Northwood to przyczepa siodłowa, w związku z czym podpina się ją do pickupa tak, jak naczepę do TIR-a. W Europie taka odmiana przyczep właściwie nie występuje, ale w Stanach, Kanadzie czy Australii jest ona stosunkowo popularna. To czego możemy się spodziewać od tego przyczep to luksusowe wyposażenie, dwie osie, terenowe podwozie oraz wysuwane ściany boczne. Nie inaczej jest w przypadku Fox Mountain. Konstrucja wzmacniana włóknem węglowym, pokaźne alufelgi ubrane w opony marki Michelin i charakterystyczny dziób tworzący alkowę nad częścią ładunkową pickupu, to wyróżniki także tego modelu.

Przyczepa Fox Mountain - idealna do gotowania

Jeżeli planujecie bałkańską podróż, nie możecie pominąć Albanii, a zwłaszcza trzech niezwykle interesujących i pięknych miejsc, czyli miejscowości Qeparo, kanionu rzeki Lengarica oraz ruin starożytnego miasta Butrint. Kto raz odwiedził Qeparo, ten zatęskni. Tę urokliwą miejscowość można znaleźć, podróżując wzdłuż albańskiego wybrzeża, nieopodal Himarë. Obecnie nie spotkamy tam tłumów turystów, jednak warto się spieszyć, bo sytuacja zmienia się każdego roku. Oryginalna nazwa miejscowości według dziewiętnastowiecznego topografa Williama Martina Leake’a to Kiepero lub Kiparos, pochodzące od greckiego słowa kipos, czyli ogród. Prawdopodobnie etymologia nazwy wiąże się z licznymi gajami oliwnymi, które do dzisiaj możemy podziwiać w Qeparo. Wioska dzieli się na dwie części – górną (starą) i dolną (nową). Koniecznie trzeba zobaczyć dawną osadę położoną na zachodnim stoku góry Gjivlash. Częściowo opuszczona, z imponującą architekturą ludową i cudownym widokiem na Morze Jońskie – pewny punkt na mapie turystycznej. W nowej części wioski można zwiedzić m.in. cerkiew św. Dymitriusza z XVIII wieku. Poza tym centrum Qeparo to niemalże oaza spokoju; kilka lokalnych barów i restauracji,  przyjaźni mieszkańcy i piękne plaże.

Samochodem przez Albanię

Podczas salonu caravaningowego w Dusseldorfie zaprezentowały się firmy z całego świata. Jednym z nielicznych polskich przedstawicieli była firma Balcamp, która zajmuje się przede wszystkim budową kamperów na bazie samochodów dostawczych. Balcamp, podczas największych targów caravaningowych w Europie pokazał dwa swoje samochody, przygotowane w oparciu o Mercedesa Sprintera. Kampery te stanowiły wizytówkę firmy i zarazem dowód na to, że polska produkcja nie musi wcale odstawać od tej z Europy Zachodniej.

Polskie kampery w Dusseldorfie

Dopełnieniem wakacyjnej wyprawy "zamkowej" jest jednodniowy wyjazd do Ogrodzieńca, aby obejrzeć zamki w miniaturze oraz znaleźć nieznaleziony w wakacje - Zamek w Siewierzu. Ale po kolei... Dzień nie zapowiadał się na pogodny, ale też nic nie wskazywało na to, by miało lać, więc można było się wybrać na wycieczkę. Słońce  świeci przez szybę samochodu, ale termometr wskazuje zaledwie 6 stopni ciepła, by jednak dojść w ciągu dnia do 17'C. . W Ogrodzieńcu zatrzymujemy się przy małym kościółku "wbitym w skałę" - Sanktuarium Matki Bożej Skałkowej. Udaje nam się nawet zrobić zdjęcie wnętrza przez zaparowane szyby świątyni.

Ogrodzieniec 2010

Dzień 5 - Zostawiamy przyczepę na campingu i jedziemy zwiedzać zamki w okolicach Pragi. Pierwotne zakładaliśmy, by zostawić przyczepę i jechać do Niemiec zobaczyć zamki w Bawarii: Neuschwanstein i Hohenschwangau. Jednak po dłuższym namyśle stwierdziliśmy, że to nie ma sensu. I w ten sposób zwiedziliśmy jeszcze kilka ciekawych miejsc w Czechach... Pierwszym z nich był, znajdujący się w miejscowości Veltrusy, barokowy pałac rodziny Chotków z połowy XVIII w., utrzymany w stylu empire. Park z romantycznymi budynkami. Żeby zobaczyć go w całej okazałości trzeba było udać się na dość długi spacerek, ale - co tu dużo pisać - opłacało się. Co prawda ochroniarz nie wpuścił nas do środka, jednak widoki z zewnątrz były wystarczająco zadowalające.

CZECHY 2010 cz.2/2

No to rozpoczynam pierwszą w swoim życiu wyprawę z przyczepą kempingową. Nie dość, że trasa dość długa, bo ok. 2400km, to jeszcze temat iście ze średniowiecza. Ogólnie można ten wyjazd określić nie tyle „zamkowy”, co z serii "wszędzie widzę zamki" (po takim tygodniu zaglądasz do lodówki, bierzesz konserwę, otwierasz i co? widzisz zamek :) nie wspominając już o fakcie, że konserw mamy dość...). . Przygotowania trwały dość krótko, ale nic raczej nie zabrakło na wyprawie. Przede wszystkim określony program wyprawy w oparciu o różne przewodniki, wyszukiwarki... Chodziło nam o trasę taką, by zobaczyć jak najwięcej zamków w Czechach. Dosłownie był to objazd wkoło Czech. Nie wszędzie dało się wjechać, ale też pojawiły się punkty, których w ogóle nie braliśmy pod uwagę.

CZECHY 2010 cz. 1/2

Oprócz dłuższych wypraw, może propozycja jednodniowa: Zamek Krzyżtopór w Ujeździe i Sandomierz. Pomysł na jednodniową wycieczkę w listopadzie, pogoda dopisała, więc można się wybrać za miasto.O zamku można dowiedzieć się na oficjalnej stronie. Natomiast ja podzielę się swoimi wrażeniami i fotografiami z wycieczki. Zamek wita nas armatami, ale jedynie jedna skierowana jest w naszą stronę.   Z Ujazdu niedaleko do Sandomierza, gdzie możemy zwiedzić zamek, Katedrę, rynek z Ratuszem, podziemną trasę turystyczną... Jeśli czas pozwoli - wybrać się na wycieczkę statkiem po Wiśle.  Te dwie miejscowości możemy zwiedzić w jeden dzień. Można też rozbudować trasę o kilka atrakcji, które znajdują się w okolicy.

Ujazd - Sandomierz

I znów grzebanie w archiwach i powrót do przeszłości... Wyjazd do Holandii w ferie zimowe 2006... Zapraszam do poczytania (a właściwie pooglądania). Tak, to nie pomyłka, ale jeden z moich szalonych pomysłów ;) W Święta Bożego Narodzenia 2005 roku odwiedziłem moich Przyjaciół spod Miechowa i od słowa do słowa padł pomysł wyjazdu do Hagi. Szybki telefon do naszych Przyjaciół w Hadze: - Co robicie w ferie? - A co? - Chcemy Was odwiedzić... - Żart? - Nie. Na serio. - Przyjeżdżajcie! No i stało się. Pakowanie auta w niedzielne popołudnie, by o 5 rano następnego dnia zaparkować na ulicach Hagi.

HOLANDIA w pigułce

Mamy tydzień wolnego, a w sumie 9 dni – trzeba coś zrobić z tak pięknie zapowiadającym się wolnym czasem. Planowaliśmy skoczyć do Chorwacji, ale ostatecznie zdecydowaliśmy się pojechać tam w czasie wakacji. Był włoski pomysł dookoła wybrzeżem, ale zdecydowanie za mało czasu. Dlatego ostatecznie zdecydowaliśmy się na Alpy.  Wszystko spakowane – jedziemy. Przejeżdżamy przez Czechy, a granicę z Austrią przekraczamy w niewielkiej miejscowości Reinthal – niedaleko Breclav (uwaga przejazd jedynie poniżej 3,5T). Przejazd bocznymi dróżkami jakże różni się od głównych dróg. Spokojnie, ruchu brak a małe miejscowości mają swój urok. Docieramy do głównej drogi prowadzącej z Mikulova. Na pierwszej możliwej stacji kupujemy winietę – gdyż dalej wjeżdżamy już na autostradę, która z dnia na dzień jest coraz bliżej czeskiej granicy. Często przejeżdżamy przez Wiedeń, lecz zawsze obwodnicą. Tym razem decydowaliśmy się poświęcić mu trochę więcej czasu. Osiołek niewielki dlatego, po zrobieniu rundki wzdłuż pięknego, modrego Dunaju parkujemy w okolicach parku miejskiego i ruszamy na spacer wiedeńskimi uliczkami.

ALPEJSKIM SZLAKIEM

Mamy do wyboru drogę wzdłuż hiszpańskiego wybrzeża – czyli kolejne plażowanie na dość zatłoczonych w tej okolicy plażach, lub no właśnie lub, przejazd przez Andorę. Długo się nie zastanawiamy bo wybrzeże już trochę znamy, a w Andorze nigdy nie byliśmy no i pogoda dziś niezbyt na plażowanie. Wręcz pochmurnie i burzowo, a Andora poza przyrodą i górami kusi dodatkowo cenami paliwa, campingów no i innych produktów. Tak głęboko w głąb Hiszpanii jeszcze się nie zapuszczaliśmy – a i pogoda w górach jakby lepsza. Tak to zdecydowane był dobry pomysł.   Z wjazdem do Andory od strony Hiszpanii nie było problemów – rzucili okiem na paszporty o nic nie pytali. Za granicą rzuca się w oczy środkowy pas drogi, który przeznaczony jest do ruchu w dwie strony – w zależności od natężenia ruchu pali się czerwone lub zielone światło. W pobliżu jest również stacja benzynowa, mocno oblegana – ciekawe dlaczego. A niedaleko – zresztą jak prawie wszystko w tym niewielkim kraju – jest centrum handlowe, w którym można spędzić trochę czasu buszując pomiędzy półkami. Kilka kilometrów dalej leży stolica Andora La Vella. Zatrzymujemy się na parkingu przy McDonaldzie, który oferuje darmowy parking na czas posiłku i chwilę wytchnienia. Jemy i idziemy na obchód niewielkiego miasta. Kręcimy się chwilę po okolicy, ale zabytków nie ma tu wiele, można natomiast zapoznać się z tutejszą architekturą.   Andora to niewielki kraj, ale ile ma do zaoferowania. Zabytki może niekoniecznie bo nic szczególnego nie rzuciło nam się w oczy, ale te góry – cudne. Gdzie nie spojrzeć tam jakiś szczyt – raj dla naszych oczu. Jako, że wszędzie blisko, jedziemy trochę rozejrzeć się po górkach. Na nocleg zatrzymujemy się na campingu i podnóża gór. Camping leży przy głównej drodze – ale ruch w tym kraju z dala od granicy jest taki wielki, że nawet tego nie zauważamy. Obsługa przemiła no ta cena – ułamek tego co w Hiszpanii. Jutro może wybierzemy się na jakiś szczyt….

ANDORA  2009

Czas na ostatnią część relacji z naszej tegorocznej podróży. Jak pisaliśmy w przedostatniej części relacji Dłużąca się trasa zapoczątkowała burzę mózgów, aby wykorzystać jeszcze resztę urlopu i udać się gdzieś na kilka dni. Padło na Bieszczady w celu zdobycia jednego ze szczytów Korony Gór Polski - Tarnicy, cały plan ewoluował na tyle, że postanowiliśmy zdobyć wszystkie szczyty KGP w Karpatach. Po szybkim pit stopie w domu, rozładunku niepotrzebnych gratów, szybkim praniu ruszyliśmy na wschód Polski. Wyjazd opóźnił się o kilka godzin, więc na miejsce dotarliśmy dopiero koło 22. Ostatnie dzikie i darmowe pole biwakowe pokazał nam na mapie Daniel, który przemierza Świat w swoim Land Roverze, była to świetna alternatywa dla naszego nadszarpniętego budżetu. :) Jednak odnalezienie tego miejsca w totalnej ciemności nie było łatwe, gdyż wjazd ładnie kamufluje się między krzakami, ale stojący nieopodal patrol straży granicznej troszkę nas nakierował. Na miejscu zastaliśmy kilka osób siedzących przy ognisku - byłych harcerzy. Nie czekając długo postanowiliśmy nawiązać nowe znajomości i przysiąść się do ogniska i przy okazji usmażyć długo wyczekiwane kiełbaski. Początkowo mieliśmy zostać tam tylko jeden dzień i ruszyć dalej, ale dopisująca pogoda oraz bliskość rzeki sprawiły, że zatrzymaliśmy się na około trzy dni. Następnego dnia cały dzień spędziliśmy nad rzeką, chłodząc tyłki w wodzie. Wieczorem przygotowaliśmy kolację, która troszkę nam zaszkodziła i oboje mieliśmy nie przespaną noc przez bolące brzuchy. Rano byliśmy wyczerpani i baliśmy się cokolwiek zjeść bo od razu nam się zbierało na wymioty :( Koło południa poprawiło mi się i postanowiłem nie marnować dnia, wybywając na wędrówkę po paśmie Otrytu. Dosyć ciekawe pasmo - można znaleźć wiele łusek i pozostałości po I wojnie światowej, ponieważ na Otrycie znajdywała się linia frontu. Po kilkunastu minutach wspinaczki po drodze mijam słynną chatę socjologa i udaję się na Trohaniec (939m n.p.m.), który jest najwyższym wzniesieniem pasma. N szczyt nie prowadzi żaden szlak turystyczny, więc przedzieram się wąską ścieżka przez trawę, która na dodatek jest mokra... Sam szczyt, jak i pozostała część pasma jest zalesiony, więc za bardzo nie ma jak podziwiać widoków :( Na szczycie znajdziemy krzyż z inskrypcją poświęconą żołnierzom z I wojny światowej, obłożony łuskami naboi i pocisków z czasów I wojny. W drodze powrotnej zahaczam o Chatę Socjologa, niby tylko na chwilkę, zobaczyć jak to wygląda, a spędziłem tam ponad godzinę, rozmawiając z gospodarzem. Miejsce to mnie urzekło i z chęcią tam wrócę jesienią bądź zimą :) Niestety zaczęło się ściemniać i musiałem przerwać naszą konwersację i wrócić do Dominiki, która podczas mojej nieobecności wypoczywała, szukając ciekawych miejsc do odwiedzenia w sierpniowym NG Travelerze.

The Poor Journey - Norwegia/Polska cz. 2/2

Oviedo to sympatyczne hiszpańskie miasto uniwersyteckie, nowoczesne mimo położenia na uboczu, a właściwie na prowincji. Wyróżnia je liczba rzeźb, jakie można w nim zobaczyć – w sumie aż 107. W porównaniu z innymi hiszpańskimi kurortami Oviedo jest cichutkie i małe. Tym bardziej, że w starej części miasta, casco viejo, nie ma ruchu samochodowego. Połowa ulic przeznaczonych dla pieszych biegnie właśnie w tym rejonie i to tu życie toczy się najbardziej intensywnie. Jeżeli zawitamy do Oviedo w czwartek, sobotę lub niedzielę, prędzej czy później nogi zaprowadzą nas na Plaza del Fontán. Pod tą nazwą kryje się plac pełniący w tych dniach funkcję targowiska. Powstał na miejscu osuszonego niedużego jeziorka. Otaczają go arkady, a prócz straganów składa się także z pawilonów, w których kupimy tradycyjny czarny fajans i tutejsze specjały. Wśród nich można wymienić jabłecznik sidra oraz cabrales – ser z przerostem niebieskiej pleśni, o bardzo wyrazistym smaku i aromacie.

Blog

Przyczepa Fox Mountain - idealna do gotowania