Ken.G

Wyobraźmy sobie mroźny wieczór i wiatr wyjący za oknem, podczas gdy my, bezpiecznie ukryci przed chłodem, pijemy gorącą czekoladę. Nie tylko szybko rozgrzewa, lecz także wprawia w dobry nastrój, zwłaszcza jeśli to czekolada szwajcarska. Versoix to zlokalizowany niedaleko Genewy szwajcarski kurort słynący z fabryki czekolady. Zapewne nie polubią go osoby ciepłolubne – co kilka lat tę część wybrzeża Jeziora Genewskiego (prawy brzeg) bierze we władanie silny wiatr. Na podobieństwo oddechu Królowej Śniegu owiewa wszystko, co napotka na swojej drodze, tworząc niezwykłe kształty w lodzie i zatrzymując czas. Widok oszronionych ulic i przedmiotów jest piękny, ale niektórzy wolą oglądać go tylko na zdjęciach, pijąc przy tym czekoladę i siedząc pod ciepłym kocem.

Czekoladowy raj - Versoix

Kromieryż to jedno z najpiękniejszych miast Czech. Zlokalizowane nad Morawą, na terenie wschodnich Moraw, mimo że nieduże, posiada tyle atrakcji, że starczyłoby ich na obdzielenie paru większych ośrodków. Chrześcijańscy kapłani z założenia mieli służyć i przewodzić bliźnim, sami pozostając pokornymi i ubogimi. Biskupi ołomunieccy z pewnością nie kierowali się tą zasadą, zakładając w XIII wieku Kromieryż (Kroměříž). Powstająca powoli potężna, monumentalna wręcz rezydencja letnia od początku miała być odzwierciedleniem ich bogactwa i siły. W samym Kromieryżu również nie brakuje zabudowań, którym daleko do skromności i surowości. Ale to właśnie ten przepych i rozmach biskupiego miasta przyciąga dziś do niego turystów.

Hanackie Ateny - Kromieryż

W regionie West-Friesland, w prowincji Holandia Północna, znajdziemy miasto o nazwie Enkhuizen. To najpopularniejszy port&nbsp; północnej części IJsselmeer, największego jeziora Holandii. W przeszłości główną gałęzią przemysłu Enkhuizen było rybołówstwo, obecnie – turystyka. Latem między nim a miastami Urk i Stavoren regularnie kursują promy, a dzięki połączeniom kolejowym ośrodek jest dobrze skomunikowany m.in. z Amsterdamem. Rolnictwo wciąż pełni w nim ważną rolę, zwłaszcza uprawa kwiatów ozdobnych.

Niebo nad Enkhuizen

To tutaj ostatni raz widziano marzycieli, którzy zapragnęli wznieść się ku niebu niczym Ikar. Czy pokonało ich morze, ciosające uparcie w kredowej skale? Czy zabrakło sił, by zmierzyć się z oceanicznym wiatrem?. Étretat to sympatyczna, niewielkich rozmiarów miejscowość, którą możemy odwiedzić przy okazji przejazdu przez francuski departament Seine-Martime. Leży nad Kanałem La Manche, na Wybrzeżu Alabastrowym (Côte d'Albâtre). Region Seine-Martime jest wyjątkowo malowniczy. Kredowe skały, którym wybrzeże zawdzięcza swoją poetycką nazwę, przyciągają turystów od lat. Tworzą poszarpane urwiska, które ostro wrzynają się w morze, a w czasie przypływu toczą z nim zaciętą walkę. Z kolei odpływ odsłania plażę, z której wspaniale widać najczęściej utrwalane na zdjęciach formacje skalne – łuk o nazwie Falaise d'Amont oraz zadziornie wysunięty w morze cypel, Falaise d'Aval. Ten drugi przypomina nieco francuską pensjonarkę, która na poły nieśmiało, na poły zalotnie moczy nóżkę w wodzie.

Étretat – ostatni ślad po Białym Ptaku

Gdyby ktoś chciał ujrzeć konwalie nie w postaci małych, nieśmiałych kwiatuszków, lecz drzewa, powinien poznać lasy laurowe. Porastają La Gomerę, wyspę, której mieszkańcy porozumiewają się, gwiżdżąc. La Gomera to jedna z najpiękniejszych sióstr archipelagu Wysp Kanaryjskich. Można dostać się na nią promem z Teneryfy, zaś po samej wyspie kursują trzy linie autobusowe (cztery razy dziennie). Pokochają ją amatorzy długich spacerów –&nbsp; do zdobycia są dziesiątki km szlaków i ponad 30 punktów widokowych.

Konwalie La Gomera

Mirabilandia – już sama nazwa zapowiada świetną zabawę. Nosi ją mieszczący się w Ravennie największy włoski park rozrywki, w którym – według twórców – goście znajdą 30% rozrywki, 20% adrenaliny i 40% relaksu. Mirabilandia to przebogate w atrakcje największe wesołe miasteczko Adriatyku, a jednocześnie drugi pod względem liczby odwiedzających obiekt tego rodzaju we Włoszech. Spędzimy w niej cały dzień, a i w drugim (i trzecim) byłoby co robić. Dorosła osoba zapłaci za wstęp 29,90 euro, natomiast bilet dziecięcy kosztuje 24,90 euro.

Mirabi-zabawa w Mirabilandii

W Uniejowie łacińską sentencję „Sanus per aquam” („Zdrowie poprzez wodę”) należy rozumieć dosłownie. Prócz zespołu basenów termalnych kurort kusi także kontaktem z Indianami i średniowiecznym rycerstwem. Wiosną Uniejów nawiedzają Indianie, którzy przybywają doń na Festiwal Muzyki i Tańca Indian Ameryki Północnej POW-POW, zaś latem odbywa się tu Indiańskie Lato – Święto Alei im. Sat-Okha. Ci, którzy zamiast tomahawków i pióropuszy wolą kolczugi, hełmy i miecze, w lipcu powinni przyjechać do Uniejowa na Turniej Rycerski, a w sierpniu – na Jarmark Średniowieczny.

Sanus per aquam w Termach Uniejów

Miłośnicy morza pokochają najstarszą dzielnicę Scilli. W Chianalea odpoczną, wyciszą się i zrelaksują przy szumie fal. Odprężą, spacerując wąskimi uliczkami. Spędzą cudowne wieczory przy lampce wina i muzyce na żywo. Leżąca na kalabryjskim wybrzeżu, pomiędzy zboczami masywu Aspromonte a Morzem Tyrreńskim, Scilla szczyci się wieloma atutami od lat kuszącymi turystów. Do najważniejszych z nich należy Chianalea, najstarsza dzielnica kurortu, zwana również Acquagrande lub Canales. Drugie określenie zawdzięcza architekturze – tworzące ją nieduże domeczki budowane bezpośrednio na skałach są oddzielone od siebie małymi alejkami przypominającymi kanały schodzące wprost do morza.

Chianalea di Scilla

W 2014 roku nosiła miano Europejskiej Stolicy Kultury. Ryga, bo o niej mowa, to 700-tysięczne miasto z dużą liczbą zabytków. Większość znajduje się w objętej ochroną UNESCO starej części i bez problemu możemy je poznać w ciągu jednego dnia. Stolica Łotwy to wielokulturowy ośrodek, a – co jest niezmiernie istotne – Łotysze nie stanowią większości obywateli. Turyści znający język rosyjski będą go zapewne używać częściej niż angielskiego. Głównym placem Rygi jest Plac Katedralny ze świątynią, którą możemy dziś podziwiać w postaci nadanej na przełomie XIX i XX wieku. Podczas remontu wymieniono m.in. kogutka ze szczytu wieży i odnowiono wnętrza. Można w nich zobaczyć piękne witraże, a także posłuchać trwającego ok. 30 minut koncertu na organach mających 7000 piszczałek. Bilet wstępu do Rīgas Doms (katedry) kosztuje 3 euro. Ze szczytu  wieży rozciąga się wspaniały widok na całe miasto.

Ryskie koty

Linz nie może konkurować z Wiedniem pod względem atrakcji turystycznych, ale posiada sporo atutów. To miasto astronoma Johanna Keplera, ośrodek, w którym powstało wiele dzieł Mozarta, i miejsce, w którym można zwiedzić Muzeum Przyszłości. Każdego roku w austriackim mieście Linz odbywa się festiwal Ars Elektronica, przyciągający z całego świata artystów  tworzących swoje prace w cyfrowych technologiach. W trakcie imprezy są przyznawane nagrody Prix Ars Electronica w siedmiu kategoriach, w tym w dziedzinie animacji komputerowej i muzyki elektronicznej.

Ars Electronica Center - Linz

Z czym kojarzy się Stavanger? Z Europejską Stolicą Kultury 2008, czy może z ciężką muzyką metalową? Ze świetnymi warunkami do uprawiania sportów zimowych? A może z fiordami, które zdobędzie tylko naprawdę odważny turysta?. Im zimniej i bardziej biało w jakimś rejonie świata, tym mroczniejsze istoty można tam spotkać. Bardzo pasuje to do północy Europy, skąd pochodzi duża część zespołów black-, death- czy choćby folkmetalowych. Dobrym przykładem jest norweskie miasto Stavanger, w którym narodziły się grupy takie jak Sirenia i Theatre of Tragedy, Kvelertak i Gehenna.

Mocne brzmienia Stavangera

„...ludzie hodują pięć tysięcy róż w jednym ogrodzie... i nie znajdują w nich tego, czego szukają...” Czy autor jednych z najsłynniejszych cytatów o różach (a raczej o pewnej konkretnej Róży) wypowiedziałby te słowa, gdyby odwiedził rosarium w Göteborgu?. W samym sercu Göteborga, w bliskim sąsiedztwie Kungsportsavenyen, znajduje się ogromna atrakcja turystyczna. Jest olbrzymia zarówno jeśli chodzi o jej rozmiary, jak i o popularność, jaką cieszy się wśród odwiedzających szwedzkie miasto osób. To Trädgårdsföreningen (park miejski Związku Ogrodników w Göteborgu), jeden z najlepiej zachowanych dziewiętnastowiecznych parków w Europie. Jego fundatorem był szwedzki król Karol XIV Jan, a pomysłodawcą – Henric Elof von Normann, botanik-amator. Na nazwie niejeden połamie sobie język, ale i tak nikogo to nie odstrasza.