Blog

Danię można pokochać, ale trzeba mieć w sercu dużo tęsknoty za nieuchwytnym i nieodgadnionym. Wtedy krajobrazy terenów smaganych wiatrem, skarp osuwających się w morze i piasku powoli zagarniającego ludzkie osady zachwycą i ukoją. Ktoś kochający florę o intensywnych kolorach, radosny błękit nieba i morza może zobaczyć w duńskich pejzażach tylko smutek. Ale jeśli da im szansę, przekona się, że są piękne – tylko inaczej, z nutką nostalgii. Na krajobrazy północy Danii składają się tereny wydarte morzu. Ląd uformował się sam poprzez podniesienie dna morskiego, a następnie nanoszenie lotnych piasków i tworzenie wydm. By piasek nie wracał do morza, obsadza się wybrzeże drzewami. Podmuchy wiatru bywają tak silne, że z czasem wszystkie drzewa pochylają się w stronę lądu, jakby próbowały się do niego przytulić. Podczas wypoczynku w Jutlandii Północnej takie widoki ujrzymy np. na obszarze Thy, leżącym na zachód od miasta Thisted. Wypełniają go porośnięte trawą i drzewami pagórki – niegdyś wydmy piaskowe. Zachodnie wybrzeże to najszersze w Danii piaszczyste plaże, wydmy oraz strome brzegi klifów, wymowne dowody przegranych walk lądu z morzem. Na wschodzie pejzaże są łagodniejsze, nie brak też pięknych plaż. Północna Jutlandia nazywana jest niekiedy Wyspą Północnojutlandzką, ponieważ od stałego lądu oddziela ją woda Limfjordu. W najwęższym punkcie fiordu leży drugie pod względem wielkości miasto Półwyspu Jutlandzkiego – Aalborg, zaskakujący punkt na mapie tej części kraju.