I znów grzebanie w archiwach i powrót do przeszłości... Wyjazd do Holandii w ferie zimowe 2006... Zapraszam do poczytania (a właściwie pooglądania). Tak, to nie pomyłka, ale jeden z moich szalonych pomysłów ;) W Święta Bożego Narodzenia 2005 roku odwiedziłem moich Przyjaciół spod Miechowa i od słowa do słowa padł pomysł wyjazdu do Hagi. Szybki telefon do naszych Przyjaciół w Hadze: - Co robicie w ferie? - A co? - Chcemy Was odwiedzić... - Żart? - Nie. Na serio. - Przyjeżdżajcie! No i stało się. Pakowanie auta w niedzielne popołudnie, by o 5 rano następnego dnia zaparkować na ulicach Hagi.

HOLANDIA w pigułce

Mamy tydzień wolnego, a w sumie 9 dni – trzeba coś zrobić z tak pięknie zapowiadającym się wolnym czasem. Planowaliśmy skoczyć do Chorwacji, ale ostatecznie zdecydowaliśmy się pojechać tam w czasie wakacji. Był włoski pomysł dookoła wybrzeżem, ale zdecydowanie za mało czasu. Dlatego ostatecznie zdecydowaliśmy się na Alpy.  Wszystko spakowane – jedziemy. Przejeżdżamy przez Czechy, a granicę z Austrią przekraczamy w niewielkiej miejscowości Reinthal – niedaleko Breclav (uwaga przejazd jedynie poniżej 3,5T). Przejazd bocznymi dróżkami jakże różni się od głównych dróg. Spokojnie, ruchu brak a małe miejscowości mają swój urok. Docieramy do głównej drogi prowadzącej z Mikulova. Na pierwszej możliwej stacji kupujemy winietę – gdyż dalej wjeżdżamy już na autostradę, która z dnia na dzień jest coraz bliżej czeskiej granicy. Często przejeżdżamy przez Wiedeń, lecz zawsze obwodnicą. Tym razem decydowaliśmy się poświęcić mu trochę więcej czasu. Osiołek niewielki dlatego, po zrobieniu rundki wzdłuż pięknego, modrego Dunaju parkujemy w okolicach parku miejskiego i ruszamy na spacer wiedeńskimi uliczkami.

ALPEJSKIM SZLAKIEM

Mamy do wyboru drogę wzdłuż hiszpańskiego wybrzeża – czyli kolejne plażowanie na dość zatłoczonych w tej okolicy plażach, lub no właśnie lub, przejazd przez Andorę. Długo się nie zastanawiamy bo wybrzeże już trochę znamy, a w Andorze nigdy nie byliśmy no i pogoda dziś niezbyt na plażowanie. Wręcz pochmurnie i burzowo, a Andora poza przyrodą i górami kusi dodatkowo cenami paliwa, campingów no i innych produktów. Tak głęboko w głąb Hiszpanii jeszcze się nie zapuszczaliśmy – a i pogoda w górach jakby lepsza. Tak to zdecydowane był dobry pomysł.   Z wjazdem do Andory od strony Hiszpanii nie było problemów – rzucili okiem na paszporty o nic nie pytali. Za granicą rzuca się w oczy środkowy pas drogi, który przeznaczony jest do ruchu w dwie strony – w zależności od natężenia ruchu pali się czerwone lub zielone światło. W pobliżu jest również stacja benzynowa, mocno oblegana – ciekawe dlaczego. A niedaleko – zresztą jak prawie wszystko w tym niewielkim kraju – jest centrum handlowe, w którym można spędzić trochę czasu buszując pomiędzy półkami. Kilka kilometrów dalej leży stolica Andora La Vella. Zatrzymujemy się na parkingu przy McDonaldzie, który oferuje darmowy parking na czas posiłku i chwilę wytchnienia. Jemy i idziemy na obchód niewielkiego miasta. Kręcimy się chwilę po okolicy, ale zabytków nie ma tu wiele, można natomiast zapoznać się z tutejszą architekturą.   Andora to niewielki kraj, ale ile ma do zaoferowania. Zabytki może niekoniecznie bo nic szczególnego nie rzuciło nam się w oczy, ale te góry – cudne. Gdzie nie spojrzeć tam jakiś szczyt – raj dla naszych oczu. Jako, że wszędzie blisko, jedziemy trochę rozejrzeć się po górkach. Na nocleg zatrzymujemy się na campingu i podnóża gór. Camping leży przy głównej drodze – ale ruch w tym kraju z dala od granicy jest taki wielki, że nawet tego nie zauważamy. Obsługa przemiła no ta cena – ułamek tego co w Hiszpanii. Jutro może wybierzemy się na jakiś szczyt….

ANDORA  2009

Czas na ostatnią część relacji z naszej tegorocznej podróży. Jak pisaliśmy w przedostatniej części relacji Dłużąca się trasa zapoczątkowała burzę mózgów, aby wykorzystać jeszcze resztę urlopu i udać się gdzieś na kilka dni. Padło na Bieszczady w celu zdobycia jednego ze szczytów Korony Gór Polski - Tarnicy, cały plan ewoluował na tyle, że postanowiliśmy zdobyć wszystkie szczyty KGP w Karpatach. Po szybkim pit stopie w domu, rozładunku niepotrzebnych gratów, szybkim praniu ruszyliśmy na wschód Polski. Wyjazd opóźnił się o kilka godzin, więc na miejsce dotarliśmy dopiero koło 22. Ostatnie dzikie i darmowe pole biwakowe pokazał nam na mapie Daniel, który przemierza Świat w swoim Land Roverze, była to świetna alternatywa dla naszego nadszarpniętego budżetu. :) Jednak odnalezienie tego miejsca w totalnej ciemności nie było łatwe, gdyż wjazd ładnie kamufluje się między krzakami, ale stojący nieopodal patrol straży granicznej troszkę nas nakierował. Na miejscu zastaliśmy kilka osób siedzących przy ognisku - byłych harcerzy. Nie czekając długo postanowiliśmy nawiązać nowe znajomości i przysiąść się do ogniska i przy okazji usmażyć długo wyczekiwane kiełbaski. Początkowo mieliśmy zostać tam tylko jeden dzień i ruszyć dalej, ale dopisująca pogoda oraz bliskość rzeki sprawiły, że zatrzymaliśmy się na około trzy dni. Następnego dnia cały dzień spędziliśmy nad rzeką, chłodząc tyłki w wodzie. Wieczorem przygotowaliśmy kolację, która troszkę nam zaszkodziła i oboje mieliśmy nie przespaną noc przez bolące brzuchy. Rano byliśmy wyczerpani i baliśmy się cokolwiek zjeść bo od razu nam się zbierało na wymioty :( Koło południa poprawiło mi się i postanowiłem nie marnować dnia, wybywając na wędrówkę po paśmie Otrytu. Dosyć ciekawe pasmo - można znaleźć wiele łusek i pozostałości po I wojnie światowej, ponieważ na Otrycie znajdywała się linia frontu. Po kilkunastu minutach wspinaczki po drodze mijam słynną chatę socjologa i udaję się na Trohaniec (939m n.p.m.), który jest najwyższym wzniesieniem pasma. N szczyt nie prowadzi żaden szlak turystyczny, więc przedzieram się wąską ścieżka przez trawę, która na dodatek jest mokra... Sam szczyt, jak i pozostała część pasma jest zalesiony, więc za bardzo nie ma jak podziwiać widoków :( Na szczycie znajdziemy krzyż z inskrypcją poświęconą żołnierzom z I wojny światowej, obłożony łuskami naboi i pocisków z czasów I wojny. W drodze powrotnej zahaczam o Chatę Socjologa, niby tylko na chwilkę, zobaczyć jak to wygląda, a spędziłem tam ponad godzinę, rozmawiając z gospodarzem. Miejsce to mnie urzekło i z chęcią tam wrócę jesienią bądź zimą :) Niestety zaczęło się ściemniać i musiałem przerwać naszą konwersację i wrócić do Dominiki, która podczas mojej nieobecności wypoczywała, szukając ciekawych miejsc do odwiedzenia w sierpniowym NG Travelerze.

The Poor Journey - Norwegia/Polska cz. 2/2

Oviedo to sympatyczne hiszpańskie miasto uniwersyteckie, nowoczesne mimo położenia na uboczu, a właściwie na prowincji. Wyróżnia je liczba rzeźb, jakie można w nim zobaczyć – w sumie aż 107. W porównaniu z innymi hiszpańskimi kurortami Oviedo jest cichutkie i małe. Tym bardziej, że w starej części miasta, casco viejo, nie ma ruchu samochodowego. Połowa ulic przeznaczonych dla pieszych biegnie właśnie w tym rejonie i to tu życie toczy się najbardziej intensywnie. Jeżeli zawitamy do Oviedo w czwartek, sobotę lub niedzielę, prędzej czy później nogi zaprowadzą nas na Plaza del Fontán. Pod tą nazwą kryje się plac pełniący w tych dniach funkcję targowiska. Powstał na miejscu osuszonego niedużego jeziorka. Otaczają go arkady, a prócz straganów składa się także z pawilonów, w których kupimy tradycyjny czarny fajans i tutejsze specjały. Wśród nich można wymienić jabłecznik sidra oraz cabrales – ser z przerostem niebieskiej pleśni, o bardzo wyrazistym smaku i aromacie.

Rzeźby Oviedo

Hymer DuoMobil to ucieleśnienie dwóch, coraz wyraźniejszych trendów w projektowaniu pojazdów campingowych. Otóż, producenci coraz chętniej przygotowują kampery dla par, ale też coraz częściej proszą samych użytkowników o pomoc w projektowaniu. Kampery dla czterech, sześciu lub ośmiu osób? Takie pewnie nigdy nie znikną z rynku, ale dziś tracą na popularności. Coraz częściej klienci chcą dla siebie wygody, a o taką trudno, gdy w jednym samochodzie ma się zmieścić wiele osób. Stąd nowy trend, aby tworzyć pojazdy campingowe dla par, które chcą podróżować bez dzieci. Takie podejście wymusza nowy sposób projektowania przestrzeni – nie chodzi już o to, aby dało się wcisnąć jak najwięcej pakunków i miejsc do spania, ale by praktyczne rozwiązania szły w parze z komfortem użytkowania.

DuoMobil - kamper dla pary

Mijający sezon wakacyjny, był naszpikowany ofertami na greckie wyspy. Począwszy od Rodos, przez Kretę, Zakyntos, Korfu po Kos i wybrzeża Salonik. Wybrać ofertę na last minute nie było trudno. 2 dni przed wyjazdem przeglądając w biurze podróży miejsca z rezerwacjami, znikały z każdym odświeżeniem strony. Decyzja zapadła ! Jedziemy do 4* hotelu Asteras w Kardamena, Kos. Wylot z Katowic 14 września, przelot 2,5h. Lotnisko trochę przypominało kolumbijski port lotniczy z filmu Blow z John Deep. Ale mniejsza z tym. Nie przyjechaliśmy szmuglować kokainy, a wypocząć.

Buggy Trip po Kos, Grecja

Przygoda z Albanią zaczęła się dość nietypowo. Podjeżdżamy do przejścia granicznego w Sukobin-Muriqan. Po przeczytaniu różnych informacji dotyczących wjazdu samochodem do Albanii, co przypilnować, jakie papiery musimy wypełnić i odebrać na granicy a potem je trzymać aż do wyjazdu, pierwsze miłe zaskoczenie. MARIQAN - SZKODRA - LEZHE - KRUJE TRASA 100km. Albania chyba doszła jednak do wniosku, że za dużo formalności odstrasza i teraz jedynie spisują numer rejestracyjny samochodu – do paszportu nawet nie zaglądają, tylko każą jechać dalej. No właśnie i tu problem, policjant spisał numer rejestracyjny i pokazuje jechać dalej, a tu nasz osiołek bryka. Bryka czyli, znów wyskoczyło nam coś z biegami i zostaliśmy z „3 i 4”. Podjeżdżamy kilka metrów i konsternacja co robić dalej. Ponieważ podobna sytuacja zdarzyła nam się już wcześniej wiemy jak ręcznie uruchomić pozostałe biegi, ale to dopiero początek naszego wyjazdu więc co dalej, wracać do Czarnogóry czy jechać dalej. Albańskiego nie znamy ani słowa. Podchodzi jednak do nas ktoś, zagląda pod maskę i tłumaczy w ogólnie rozumianym języku, że za 5 km jest warsztat. No to z duszą na ramieniu jedziemy. Po mniej więcej 5 km faktycznie jest coś, ale po wjechaniu na plac i rzuceniu okiem „co tu dają” okazuję się, że co najwyżej możemy opony wymienić. No nic – ręczne wrzucenie biegu i jedziemy. Dojeżdżamy do miejscowości – warsztatu ani widu ani słychu. W końcu mała niepozorna wiata – warsztat. Tak tylko jak się dogadamy skoro oni tylko albański. Szczęście w nieszczęściu akurat jest u nich Serb – więc on po swojemu my po swojemu no i tłumaczymy co i jak. Poprzednio wymiana tego elementu przysporzyła nam nie lada wrażeń więc i tym razem jesteśmy pełni obaw, ale tu sprawdza się powiedzenie – im biedniejszy kraj tym ludzie bardziej potrafią sobie radzić. Mechanik rzuca okiem pod maskę, za chwilę wraca z „paskiem do gazu” i jak gdyby nigdy nic wsadza ręce „na gorący silnik” 5 minut i gotowe. Mówi jednak, że kilka kilometrów dalej w Szkodrze są sklepy, że może tam znajdziemy element. Szczęśliwi jedziemy dalej.

BAŁKANY OSIOŁKIEM - ALBANIA 2011

Europejska Niagara rozlewa się kilkoma odnogami, tocząc wody pośród skał i zieleni. Największym wodospadem kontynentu szczyci się szwajcarski kanton Schaffhausen, reklamujący się jako serce Europy. Wodospad Rheinfall jest piękny. Jego wody pienią się niczym mleko, siłą swojego spadku budząc podziw wśród ludzi. Aczkolwiek nie wśród węgorzy, które w okresie tarła potrafią wspiąć się po kamieniach na sam szczyt, pchane instynktem. Nie imponują im liczby: 23 metry wysokości i 150 metrów łącznej szerokości. Łącznej, bo Rheinfall to właściwie kilka wodospadów tworzących wspólnie majestatyczny cud natury. Przepływa przez niego prawie 700 tysięcy litrów wody na sekundę. Zaiste, trzeba być węgorzem, by móc ignorować te statystyki.

Rheinfall - Europejska Niagara

Cena specjalnej nawigacji dla kierowców kamperów od firmy Garmin może odstraszać, jednak wydatek ok. 1400 zł to inwestycją na lata. Dzięki Camper 760LMT-D podróż w najdalsze zakątki Europy stanie się niezwykle komfortowa, a Ty skorzystasz z wielu ułatwień. Urządzenie z 7-calowym wyświetlaczem daje możliwość nawigacji sterowanej zarówno głosem (funkcja Garmin Real Voice), jak i za pomocą interfejsu dotykowego. Producent zadbał o wiele przydatnych funkcji, jesteśmy w stanie dostosować trasę do naszych potrzeb i możliwości. Dzięki wprowadzeniu profilu pojazdu (wysokość, długość, szerokość, masa), omijamy takie ograniczenia dla kamperów jak np. wąskie drogi, wysokość mostów, strome zjazdy, a nawet nisko wiszącą gałęzie. Katalogi ACSI oraz MHF z filtrami wyszukiwania umożliwiają sprawdzenie informacji na temat kempingów z określonymi udogodnieniami. Z kolei Funkcja „Przed Tobą” oferuje komunikaty dotyczące najbliższych restauracji, sklepów, szpitali czy stacji benzynowych, a aktywny asystent pasa ruchu pozwala bezpiecznie korzystać ze zjazdów oraz rozjazdów.

Nawigacja Camper 760 LMT-D - Twój przewodnik po Europie

Na południowym wybrzeżu Bułgarii znajduje się niewielki kurort, który z powodzeniem staje w szranki z północnymi konkurentami, takimi jak Nesebar. Może nie tak tłumny, może nie tak wesoły jak oni, jednak jego atrakcje są równie, jeżeli nie bardziej, kuszące. Zwłaszcza dla amatorów nurkowania. Mowa o Sozopolu, leżącym ok. 31 km na południowy wschód od Burgas. Przez wielu jest uważany za stolicę życia kulturalnego na bułgarskim wybrzeżu Morza Czarnego. Szczyci się urodą swoich długich i szerokich plaż, funkcjonowaniem w trybie slow life oraz społecznością artystyczną. Miasto jest lubiane przez muzyków, malarzy, fotografów, którzy spędzają tu swoje urlopy. Prócz tego w sezonie letnim odbywa się tu wiele imprez kulturalnych, koncertów i wystaw.

Kotwice Sozopolu

Jak co roku niemieckie stowarzyszenie CIVD (The Caravanning Industry Association) podczas targów Caravan Salon, które odbyły się Düsseldorfie opublikowało raport statystyczny dokumentujący obecną sytuację przemysłu caravaningowego w Niemczech, Europie i na całym świecie. Według podanych statystyk, które dotyczyły nowych rejestracji samochodów kempingowych w 2013 roku, firma Knaus Tabbert GmbH już po raz trzeci z rzędu zajmuje pierwsze miejsce w branży. Raport wykazał, iż w ubiegłym roku w Niemczech zarejestrowano 24809 samochodów kempingowych, co oznacza, że w porównaniu do roku poprzedniego, nastąpił wzrost o 3.1 %. Wśród wszystkich rejestracji aż 2406 pojazdów należało do grupy Knaus Tabbert (o 3.5 % więcej w porównaniu do roku 2012). Jesteśmy bardzo dumni z tego wyniku – powiedział.

Blog

HOLANDIA w pigułce