Hymer DuoMobil to ucieleśnienie dwóch, coraz wyraźniejszych trendów w projektowaniu pojazdów campingowych. Otóż, producenci coraz chętniej przygotowują kampery dla par, ale też coraz częściej proszą samych użytkowników o pomoc w projektowaniu. Kampery dla czterech, sześciu lub ośmiu osób? Takie pewnie nigdy nie znikną z rynku, ale dziś tracą na popularności. Coraz częściej klienci chcą dla siebie wygody, a o taką trudno, gdy w jednym samochodzie ma się zmieścić wiele osób. Stąd nowy trend, aby tworzyć pojazdy campingowe dla par, które chcą podróżować bez dzieci. Takie podejście wymusza nowy sposób projektowania przestrzeni – nie chodzi już o to, aby dało się wcisnąć jak najwięcej pakunków i miejsc do spania, ale by praktyczne rozwiązania szły w parze z komfortem użytkowania.

DuoMobil - kamper dla pary

Mijający sezon wakacyjny, był naszpikowany ofertami na greckie wyspy. Począwszy od Rodos, przez Kretę, Zakyntos, Korfu po Kos i wybrzeża Salonik. Wybrać ofertę na last minute nie było trudno. 2 dni przed wyjazdem przeglądając w biurze podróży miejsca z rezerwacjami, znikały z każdym odświeżeniem strony. Decyzja zapadła ! Jedziemy do 4* hotelu Asteras w Kardamena, Kos. Wylot z Katowic 14 września, przelot 2,5h. Lotnisko trochę przypominało kolumbijski port lotniczy z filmu Blow z John Deep. Ale mniejsza z tym. Nie przyjechaliśmy szmuglować kokainy, a wypocząć.

Buggy Trip po Kos, Grecja

Przygoda z Albanią zaczęła się dość nietypowo. Podjeżdżamy do przejścia granicznego w Sukobin-Muriqan. Po przeczytaniu różnych informacji dotyczących wjazdu samochodem do Albanii, co przypilnować, jakie papiery musimy wypełnić i odebrać na granicy a potem je trzymać aż do wyjazdu, pierwsze miłe zaskoczenie. MARIQAN - SZKODRA - LEZHE - KRUJE TRASA 100km. Albania chyba doszła jednak do wniosku, że za dużo formalności odstrasza i teraz jedynie spisują numer rejestracyjny samochodu – do paszportu nawet nie zaglądają, tylko każą jechać dalej. No właśnie i tu problem, policjant spisał numer rejestracyjny i pokazuje jechać dalej, a tu nasz osiołek bryka. Bryka czyli, znów wyskoczyło nam coś z biegami i zostaliśmy z „3 i 4”. Podjeżdżamy kilka metrów i konsternacja co robić dalej. Ponieważ podobna sytuacja zdarzyła nam się już wcześniej wiemy jak ręcznie uruchomić pozostałe biegi, ale to dopiero początek naszego wyjazdu więc co dalej, wracać do Czarnogóry czy jechać dalej. Albańskiego nie znamy ani słowa. Podchodzi jednak do nas ktoś, zagląda pod maskę i tłumaczy w ogólnie rozumianym języku, że za 5 km jest warsztat. No to z duszą na ramieniu jedziemy. Po mniej więcej 5 km faktycznie jest coś, ale po wjechaniu na plac i rzuceniu okiem „co tu dają” okazuję się, że co najwyżej możemy opony wymienić. No nic – ręczne wrzucenie biegu i jedziemy. Dojeżdżamy do miejscowości – warsztatu ani widu ani słychu. W końcu mała niepozorna wiata – warsztat. Tak tylko jak się dogadamy skoro oni tylko albański. Szczęście w nieszczęściu akurat jest u nich Serb – więc on po swojemu my po swojemu no i tłumaczymy co i jak. Poprzednio wymiana tego elementu przysporzyła nam nie lada wrażeń więc i tym razem jesteśmy pełni obaw, ale tu sprawdza się powiedzenie – im biedniejszy kraj tym ludzie bardziej potrafią sobie radzić. Mechanik rzuca okiem pod maskę, za chwilę wraca z „paskiem do gazu” i jak gdyby nigdy nic wsadza ręce „na gorący silnik” 5 minut i gotowe. Mówi jednak, że kilka kilometrów dalej w Szkodrze są sklepy, że może tam znajdziemy element. Szczęśliwi jedziemy dalej.

BAŁKANY OSIOŁKIEM - ALBANIA 2011

Europejska Niagara rozlewa się kilkoma odnogami, tocząc wody pośród skał i zieleni. Największym wodospadem kontynentu szczyci się szwajcarski kanton Schaffhausen, reklamujący się jako serce Europy. Wodospad Rheinfall jest piękny. Jego wody pienią się niczym mleko, siłą swojego spadku budząc podziw wśród ludzi. Aczkolwiek nie wśród węgorzy, które w okresie tarła potrafią wspiąć się po kamieniach na sam szczyt, pchane instynktem. Nie imponują im liczby: 23 metry wysokości i 150 metrów łącznej szerokości. Łącznej, bo Rheinfall to właściwie kilka wodospadów tworzących wspólnie majestatyczny cud natury. Przepływa przez niego prawie 700 tysięcy litrów wody na sekundę. Zaiste, trzeba być węgorzem, by móc ignorować te statystyki.

Rheinfall - Europejska Niagara

Cena specjalnej nawigacji dla kierowców kamperów od firmy Garmin może odstraszać, jednak wydatek ok. 1400 zł to inwestycją na lata. Dzięki Camper 760LMT-D podróż w najdalsze zakątki Europy stanie się niezwykle komfortowa, a Ty skorzystasz z wielu ułatwień. Urządzenie z 7-calowym wyświetlaczem daje możliwość nawigacji sterowanej zarówno głosem (funkcja Garmin Real Voice), jak i za pomocą interfejsu dotykowego. Producent zadbał o wiele przydatnych funkcji, jesteśmy w stanie dostosować trasę do naszych potrzeb i możliwości. Dzięki wprowadzeniu profilu pojazdu (wysokość, długość, szerokość, masa), omijamy takie ograniczenia dla kamperów jak np. wąskie drogi, wysokość mostów, strome zjazdy, a nawet nisko wiszącą gałęzie. Katalogi ACSI oraz MHF z filtrami wyszukiwania umożliwiają sprawdzenie informacji na temat kempingów z określonymi udogodnieniami. Z kolei Funkcja „Przed Tobą” oferuje komunikaty dotyczące najbliższych restauracji, sklepów, szpitali czy stacji benzynowych, a aktywny asystent pasa ruchu pozwala bezpiecznie korzystać ze zjazdów oraz rozjazdów.

Nawigacja Camper 760 LMT-D - Twój przewodnik po Europie

Na południowym wybrzeżu Bułgarii znajduje się niewielki kurort, który z powodzeniem staje w szranki z północnymi konkurentami, takimi jak Nesebar. Może nie tak tłumny, może nie tak wesoły jak oni, jednak jego atrakcje są równie, jeżeli nie bardziej, kuszące. Zwłaszcza dla amatorów nurkowania. Mowa o Sozopolu, leżącym ok. 31 km na południowy wschód od Burgas. Przez wielu jest uważany za stolicę życia kulturalnego na bułgarskim wybrzeżu Morza Czarnego. Szczyci się urodą swoich długich i szerokich plaż, funkcjonowaniem w trybie slow life oraz społecznością artystyczną. Miasto jest lubiane przez muzyków, malarzy, fotografów, którzy spędzają tu swoje urlopy. Prócz tego w sezonie letnim odbywa się tu wiele imprez kulturalnych, koncertów i wystaw.

Kotwice Sozopolu

Jak co roku niemieckie stowarzyszenie CIVD (The Caravanning Industry Association) podczas targów Caravan Salon, które odbyły się Düsseldorfie opublikowało raport statystyczny dokumentujący obecną sytuację przemysłu caravaningowego w Niemczech, Europie i na całym świecie. Według podanych statystyk, które dotyczyły nowych rejestracji samochodów kempingowych w 2013 roku, firma Knaus Tabbert GmbH już po raz trzeci z rzędu zajmuje pierwsze miejsce w branży. Raport wykazał, iż w ubiegłym roku w Niemczech zarejestrowano 24809 samochodów kempingowych, co oznacza, że w porównaniu do roku poprzedniego, nastąpił wzrost o 3.1 %. Wśród wszystkich rejestracji aż 2406 pojazdów należało do grupy Knaus Tabbert (o 3.5 % więcej w porównaniu do roku 2012). Jesteśmy bardzo dumni z tego wyniku – powiedział.

Knaus Tabbert ponownie liderem w branży karawaningowej

Kamper Tribute T-720 to model, który z pewnością przypadnie do gustu podróżującym rodzinom lub grupie przyjaciół. Zastosowanie dużej ilości udogodnień na tak małej powierzchni (7m długości) to chyba największy atut pojazdu wyprodukowanego przez brytyjską markę. Zbudowany i zaprojektowany w Grimsby przez firmę Auto-Trail kamper z serii Tribute-720 to obecnie jeden z najpopularniejszych modeli w Wielkiej Brytanii. Spośród konkurencyjnych marek wyróżnia go przede wszystkim użycie Forda Transita jako pojazdu bazowego, dzięki czemu kamper zachowuje większą stabilność na drodze (tylne koła rozciągają się na całej szerokości korpusu), a także ma o wiele tańszy serwis. Czterocylindrowy silnik o pojemności 2.2 litra turbo-diesel i manualna, sześciobiegowa skrzynia biegów zyskały aprobatę wielu kierowców. Kolejną zaletą kampera jest obecność tempomatu – urządzenia, które pozwala utrzymać stałą prędkość pojazdu. Kamper T-720 został przetestowany kilkakrotnie i za każdym razem uzyskał wysoką ocenę za bezpieczeństwo podczas jazdy. Producent serii Tribute do tej pory słynął z bardziej ekskluzywnych samochodów kempingowych, niemniej jednak najnowszy model kampera T-720 zaskakuje swoim nowoczesnym designem i ilością funkcjonalnych rozwiązań.

Kamper Tribute T-720 

Wybierzmy się do miasta pachnącego pomarańczą i kadzidłem. Odwiedźmy miejsca, w których od wieków króluje gotyk. Przenieśmy się do Sewilli, stolicy andaluzyjskiego flamenco, łączącej style i kultury. Sewilla to stolica Andaluzji, najludniejszej wspólnoty autonomicznej Hiszpanii. Jest czwartym pod względem wielkości miastem kraju, a mieści się w jego południowej części. Swojemu urokowi zawdzięcza to, że sporo osób nazywa ją perłą w hiszpańskiej koronie. Na każdym kroku widać w niej zróżnicowanie kultur i stylów – Sewilla pamięta zarówno pół tysiąca lat rządów muzułmanów, jak i świetność pod berłem europejskim.

Sewilla - perła w koronie

Odpowiednie wypoziomowanie kampera czy przyczepy to dość istotny element użytkowania tych pojazdów. Zwykle do tego celu służą nam kliny najazdowe i opuszczane ręcznie łapy, jednak precyzyjne ustawienie pojazdu kempingowego jest dość mozolne i czasochłonne. Rozwiązanie tego problemu zaczęło się pojawiać jakiś czas temu na rynku dodatków i akcesoriów do pojazdów mieszkalnych – są to hydrauliczne podpory samopoziomujące. Podpory te są zasilane pompą hydrauliczną która bez problemu podniesie nawet 7,5 tonowy pojazd. Dzięki nim bez zbędnego wysiłku można wypoziomować pojazd co korzystanie wpływa na komfortowy odpoczynek w łóżku oraz zakończy kłopotliwe bujanie się pojazdu kempingowego podczas wsiadania czy wysiadania.

Jak wypoziomować kampera lub przyczepę

. Wyjazd do Francji miał mieć charakter pielgrzymki szlakiem sanktuariów francuskich i taki wyszedł, choć przy okazji mogliśmy podziwiać piękne pejzaże m.in. Alp Francuskich, cudowny klimat małych miasteczek i super jakość francuskich (nawet lokalnych) dróg. Dzień 1 - wyjazd ok.5.00 z Kielc (Skoda Superb TDI 170KM + Adria 4252) z 4-godzinnym odpoczynkiem w okolicach Złotoryi. Po zjedzonym obfitym obiedzie kierujemy się na niemiecką autostradę, by z przepisową (niestety 80km/h) prędkością przejechać nudną drogę przez kraj naszych sąsiadów. Droga zajmuje nam 2 dni – pierwszy nocleg (po 1050km) w strugach deszczu na parkingu przy stacji benzynowej w okolicach Willenberg – nie tylko my zatrzymaliśmy się tam na noc – obok przyczepy z Holandii, Belgii, Niemiec, Polski itd. Tu przydał się zainstalowany akumulator w przyczepie.  Dzień 2 – dalsza podróż autostradą niemiecką i wjazd do Francji – postanowiliśmy nie jechać autostradami, by zwiedzić trochę więcej niż ekrany akustyczne… Przejazd przez kilka uroczych miasteczek, w których czas chyba się zatrzymał (dużo starych kamiennych domów, malutkie kościółki, kameralne ryneczki) i nocleg niedaleko miejscowości Gy – małe miasteczko Bucey-les-Gy, przy drodze market i stacja benzynowa, a obok plac pięknie ogrodzony ze stolikiem i ławeczkami, gdzie można spożyć posiłki (obok nas „nocuje” tu kamper z Francji). Przejechany odcinek – ok.650km.  Dzień 3 – po śniadaniu jedziemy zwiedzić Cluny, gdzie zobaczyliśmy pozostałości dawnego opactwa benedyktyńskiego i odbyliśmy spacer wąskimi ulicami miasta. Kolejny punkt to Ars - miasto św. Jana Marii Vianeya - patrona proboszczów. Zobaczyliśmy Bazylikę, w której znajdują się doczesne szczątki Świętego oraz dom, w którym mieszkał i pracował. Na parkingu odpoczynek i obiad – tu też spotkaliśmy autokar ze Śląska z pielgrzymami.  Z Ars przez Grenoble pojechaliśmy na camping w Corps (20km od La Salette). Wjechaliśmy na wysokość 1600mnpm podziwiając piękno Alp Francuskich – także z campingu. Dodajemy do licznika kolejne 250km.  Dzień 4 – po śniadaniu na małym rodzinnym campingu jedziemy 20km dalej i 2000m wyżej – do La Salette – to górska wioska we francuskich Alpach, w pobliżu Grenoble, znana głównie z powodu objawienia Matki Boskiej z 1846 roku. Matka Boża ukazała się jeden jedyny raz dnia 19 września 1846 roku dwojgu pastuszkom: 15-letniej Melanii Calvat i 11-letniemu Maksyminowi Giraud na górze wznoszącej się nad La Salette, w Alpach Wysokich we Francji.  Na miejscu objawienia (ok. 1750 m n.p.m.) wytrysnęło źródło. Płynie ono od dnia objawienia bez przerwy, aż do dnia dzisiejszego. Po przeprowadzeniu badań, które polegały m.in. na przesłuchaniu dzieci i weryfikacji ich relacji oraz badaniu wydarzeń wiążących się zwykle z objawieniami (np. nadzwyczajne uzdrowienia), po otrzymaniu zgody papieża, biskup Philibert de Bruillard, ordynariusz diecezji Grenoble ogłosił dnia 19 września 1851 roku, że Objawienie się Najświętszej Maryi Panny dwojgu pastuszkom dnia 19 września 1846r., na jednej z gór, należących do łańcucha Alp, położonej w parafii La Salette, w dekanacie Corps, posiada w sobie wszystkie cechy prawdziwości i wierni mają uzasadnione podstawy uznać je za niewątpliwe i pewne. Po 19 września 1846 roku Melania, a później Maksymin, któremu pomagał nawrócony ojciec, ustawili krzyże, aby zaznaczyć miejsce objawienia. Na wiosnę pielgrzymi ustawili 14 tradycyjnych stacji drogi krzyżowej, wytyczając drogę, którą przeszła Piękna Pani po zakończeniu rozmowy z dziećmi. Droga ta, przypominająca kształtem literę "S", istnieje do dzisiaj i znajduje się w okolicach źródła. Kończy się ona figurą przedstawiającą Maryję wznoszącą się do nieba, z twarzą skierowaną w stronę Rzymu, dla podkreślenia jedności z Kościołem. Z biegiem lat papieże przyznawali kolejne przywileje, zarówno nabożeństwu do Matki Bożej Saletyńskiej, jak i Sanktuarium w La Salette.  Tyle historii… Droga do Sanktuarium wąska i kręta, ale widoki… zapierają dech w piersiach. Uczestniczymy we Mszy św. po polsku, gdyż na parkingu stał ten sam autokar, który spotkaliśmy w Ars. Podziwiamy piękno tego miejsca z dwóch wzniesień. Coś niesamowitego. Ciekawostka: na parkingu stał kamper i pasażerowie jedli śniadanie podziwiając Alpy – trochę im pozazdrościłem, bo widok zachodzącego i wschodzącego słońca w tym miejscu musiał być niesamowity (ale następnym razem wjadę tu z przyczepą). Zjeżdżamy na obiad na camping. Popołudnie spędzamy nad jeziorem, 2km od i 1000m poniżej kempingu. Ciepła woda i znów widok na jezioro i Alpy. Wieczorem kolacja, uregulowanie opłaty za camping (2noce/42euro), przygotowanie przyczepy i auta do dalszej drogi.  Dzień 5 – wcześnie rano wyjazd drogą niepłatną (dzięki temu jedziemy doliną wśród gór) do Avignon - Pałac Papieski w przeszłości był siedzibą papieży (od XIV do XVIII wieku). Zbudowana z białego kamienia warownia jest największą gotycką budowlą w Europie. W kompleksie znajdującym się na Rocher des Doms znajduje się obok tzw. Mały Pałac, zamieszkiwany niegdyś przez kardynałów. Inne budowle to XIII-wieczna romańska katedra z freskami Simone Martiniego, Ramparts oraz XII-wieczny most Pont St-Benézet. Cały kompleks o znacznej wartości historycznej został w 1995 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO). Stąd już autostradą do Lourdes. Tu koło Lidla spotykamy Polaka, który pokazuje nam drogę do Domu Polskiej Misji Katolickiej, gdzie zostajemy 3 noce. Miejsce na przyczepę, auto, podłączenie do prądu, możliwość korzystania z WC i pryszniców – 15euro/dobę. Trasa 700km (z czego 400km autostradą – koszt odcinka 40euro).  Dzień 6 – noc i czas do obiadu w deszczu, więc spędziliśmy go w przyczepie. Po obiedzie wyjazd do Sanktuarium w Lourdes. Modlitwa i pobyt w Sanktuarium, przy Grocie, gdzie pielgrzymi mogą w skupieniu i bez pośpiechu uczestniczyć w uroczystościach religijnych, mnóstwo ludzi chorych, na wózkach inwalidzkich, także podczas procesji z Lampionami, w której w strugach deszczu o 21.00 uczestniczyliśmy.  Dzień 7 - dalszy pobyt w Lourdes. Sanktuarium, Grota, pamiątki, nabranie wody z Cudownego Źródełka, zakupy, tankowanie auta i odpoczynek przed dalszą podróżą. Dzień 8 – kierujemy się do domu przez Rocamadour – sanktuarium z VII w., najstarsze miejsce pielgrzymkowe maryjne we Francji. Nawigacja prowadzi nas niby szybką, choć bardzo wąską dróżką przez las i nad urwiskami… Po ok.25 kilometrach okazuje się, że jedziemy zboczem góry, skąd po drugiej stronie, na drugim zboczu góry, jakby przylepione do skał, znajduje się Rocamadour. Widok niesamowity. Gdybyśmy jechali „normalnie” to nawet nie wiedzielibyśmy, że taka droga istnieje. Po perypetiach z nawigacją, która prowadziła nas m.in. na most o szerokości 2m, udało nam się wyjechać na trasę w kierunki Polski. Wieczorem szukamy miejsca na nocleg… Kolacja na przepięknym, zadbanym, ale pustym parkingu – tu nocować nie chcemy.Taras widokowy na trasie… Widzimy Clermont-Ferrand. Jedziemy do 22.30… Udało się wreszcie znaleźć parking i w towarzystwie polskiego TIR-a poszliśmy spać.  Dzień 9 – dalsza podróż w kierunku granicy francusko-niemieckiej, po drodze zjeżdżamy z trasy do Paray le Monial – miejsca objawień Najświętszego Serca Pana Jezusa św. Małgorzacie Alacoque. (Z klasztoru Paray-le-Monial, kult Serca Jezusowego zaczął się rozprzestrzeniać na całą Francję i świat. Co roku świątynię nawiedza około 300 tysięcy pielgrzymów z różnych zakątków globu). Obiad w znanym miejscu, czyli w Bucey-les-Gy… Po 200km symboliczna granica i wjeżdżamy na monotonną autostradę niemiecką. Nocleg na parkingu. Dzień 10 – Niemcy i wjazd do Polski, tu szukamy miejsca na obiad, przez CB polecają restaurację przy stacji BP za „kogutem”. Znaleźliśmy „koguta” i rzeczywiście zjedliśmy dobry obiadek. Potem tylko odwiedzenie firmy sprzedającej przyczepy (już chcę nabyć większą) – i tu znów nawigacja prowadzi nas drogą „szybka” przez pola, gdzie nie ma asfaltu! Z firmy wracamy inną drogą do autostrady. Ok. 23.00 jesteśmy w domu.  Podsumowanie: - trasa: 5300km, - czas: 10 dni, - koszt: 950zł/os: paliwo, opłaty drogowe, campingi, ubezpieczenie zdrowotne, jedzenie, napoje.  Wnioski: Jeśli celem jest Francja, to warto przez Niemcy przemknąć autostradą. Na miejscu, aby coś zobaczyć, trzeba zjechać z autostrady (bardzo drogiej we Francji). Drogi bezpłatne są bardzo dobrej jakości i nie ma większych problemów z zapędzaniem się z przyczepą nawet do małych miasteczek. Problem jest z parkingami – jest bardzo dużo parkingów tuż przy drodze (zatoczka), ale oprócz kosza na śmieci nie ma tam nic, zmieści się jedno auto z przyczepą. Warto też nie czekać z tankowaniem, aż zapali się rezerwa. No i nie do końca ufać nawigacji – lepiej mieć aktualną mapę i korygować wskazania.

FRANCJA 2010

Pomysł na urlop wakacyjny narodził się w czasie ferii zimowych. Cel był jasny – Norwegia. Dlaczego właśnie tam? Ponieważ nikt z ekipy tam nie był, wakacje raczej spędzaliśmy na południu Europy, a wielu znajomych, którzy byli w Norwegii, polecali ten zakątek ziemi. Początkowo, biorąc się do planowania trasy zrobiłem jej zarys, odnalazłem w internecie w miarę tanie hotele, policzyłem koszt paliwa, promów, noclegów oraz jedzenia i... przeraziłem się. Przy czterech osobach w Skodzie Superb 2.0 TDI 140KM koszt 10-dniowej wyprawy wyniósłby ok.5000PLN na osobę (przy przebiegach dziennych ok. 800km, co przy ograniczeniach skandynawskich byłoby po prostu niemożliwe do przejechania).

Blog

DuoMobil - kamper dla pary